Isla de Lobos is een klein eiland net voor de kust van Corralejo. Vanwege de bijzondere natuur is het eiland één groot natuurreservaat (Parque Natural del Islote de Lobos). Toch gaan de meeste mensen naar Lobos om te zonnen of te wandelen.
In deze blog
Waar komt de naam vandaan
Flora en fauna op Isla de Lobos
Hoe kom je er?
Rondwandeling op Isla de Lobos
Zijn er faciliteiten op Isla de Lobos?
Onze ervaring op Isla de Lobos
Waar komt de naam vandaan?
Isla de Lobos verwijst naar de Mediterraanse monniksrob die op het eiland leefde (lobos marinos in het Spaans). Toen het eiland in de vijftiende eeuw werd ontdekt, opende men al snel de jacht op de monniksrobben. Deze dieren bleken gemakkelijk te vangen en boden een grote hoeveelheid voedsel. Door de jacht is de monniksrob op het eiland uiteindelijk uitgestorven. Vandaag de dag doet alleen de naam van het eiland nog aan de oorspronkelijke bewoners herinneren.
Flora en fauna op Isla de Lobos
Isla de Lobos is een vulkanisch eiland. Montaña La Caldera, een oude vulkaan, is 127 meter hoog en kun je vanaf het hele eiland zien. Door het vulkanisme heeft zich een bijzonder landschap ontwikkeld, met veel kleine heuvels (hornitos), zandduinen en een lagune (waar ook een vogelkijkhut staat).
Hoewel het eiland op het eerste oog vrij kaal lijkt (er groeien bijvoorbeeld geen bomen), komen er wel degelijk 130 verschillende plantensoorten voor. Sommige daarvan zijn endemisch, zoals de Limonium ovalifolium (een soort zee lavendel).
Isla de Lobos staat ook bekend vanwege de vele vogels die er voorkomen. Zo heeft BirdLife International het eiland tot Important Bird and Biodiversity Area (IBA) verklaard. Zo kun je er onder andere de strandplevier en verschillende soorten pijlstormvogels vinden.
Hoe kom je er?
Isla de Lobos ligt ongeveer 3km voor de kust van Corralejo en is goed per boot bereikbaar. Er zijn verschillende bedrijven die de overtocht van Corralejo naar Lobos aanbieden. Zo kun je kiezen voor een overtocht in een snelle RIB, op een catamaran of met de officiële veerdienst die op vaste tijden van en naar Isla de Lobos vaart. Wij kochten onze ticket bij Ferry Isla de Lobos voor 16 euro per persoon.
Rondwandeling op Isla de Lobos
Wij hebben een rondje over Isla de Lobos gelopen. De totale afstand, inclusief beklimming van Montaña La Caldera is 11,2km (klimmen: 254m, dalen: 244m).
Alle wandelpaden op Isla de Lobos zijn duidelijk gemarkeerd en op iedere kruising staan borden welke kant je op moet. Als je de pier af loopt waar de veerboot aankomt, heb je de keuze om links om of rechts om naar de vuurtoren in het noorden te lopen. Wij kozen de rechter variant. Je loopt dan eerst naar El Puertito, daarna naar Las Lagunitas, via de zandduinen om uiteindelijk uit te komen bij Faro Punta Martiño.
De route van de vuurtoren terug naar het zuiden van Isla de Lobos is de eerste etappe van GR-131 (Camino Natural de Fuerteventura). Vanaf de vuurtoren loop je over een wat breder pad. Deze route is wat saaier (minder te zien) dan de route richting de vuurtoren. Na 1,7km kom je bij een kruising. Als je hier rechts gaat, kun je Montaña La Caldera beklimmen. Het pad dat Montaña La Caldera op gaat is nergens moeilijk. Het bestaat vooral uit traptreden. Bovenop staat een paal om het hoogste punt te markeren. De route naar beneden gaat via dezelfde route als de route omhoog.
Terug op de kruising met het hoofdpad, sla je rechtsaf om het rondje over Isla de Lobos te vervolgen. Volgende bezienswaardigheid is Playa De La Concha De Lobos, een schitterende baai omringd door witte zandstranden. Doordat de baai beschut ligt, kun je hier goed zwemmen. Een prima plek om dus even ‘bij te komen’ van de wandeling. Helemaal omdat het vanaf het strand nog maar 5 minuten lopen is naar de pier waar de veerboot vertrekt.
Zijn er faciliteiten op Isla de Lobos?
Vlakbij de plek waar de veerboot aankomt, ligt het bezoekerscentrum van Isla de Lobos. Hier is een EHBO-post gevestigd en zijn toiletten. Zo’n 400 meter verderop ligt een klein dorpje (geen vaste bewoning) genaamd El Puertito. In El Puertito ligt het restaurant Chiringuito Lobos Antoñito El Farero, dat dagelijks is geopend tussen 09:00 en 16:00. Als je hier wilt eten, is het verstandig om dat te melden zodra je aankomt op Isla de Lobos. Verder zijn er geen faciliteiten op Isla de Lobos.
Tot 2007 was het mogelijk om te kamperen op het eiland. Hoewel wij nog bordjes tegenkwamen van de camping, is het sinds 2007 dus formeel niet meer toegestaan om er te kamperen.
Onze ervaring op Isla de Lobos
Na een kwartiertje varen kwamen we aan bij Isla de Lobos. Vanwege de hoge golfslag werd iedereen een-voor-een aan land geholpen. Samen met zo’n 100 andere toeristen begonnen wij aan ons rondje over Lobos.
Veel mensen die bij ons aan boord van de veerboot zaten, stopten in El Puertito. Net buiten El Puertito liep er dan ook niemand meer voor ons op het pad. Wel werden we ‘achtervolgd’ door een handvol mensen die ook het rondje over het eiland liepen.
Vanaf El Puertito slingert de route tussen kleine heuvels van lavasteen. Zo zijn we naar lagune van Isla de Lobos gelopen. Hier ligt een mooi vlonderpad zodat je droge voeten houdt als er veel water staat. Toen wij er waren was alleen in de verte water te zien. Hierdoor waren er ook maar weinig vogels te zien.
Net voorbij de lagune verandert het landschap wat, waar we eerst alleen tussen lavasteen liepen, lopen we nu steeds meer tussen zandduinen. Af en toe passeren we links en rechts van het pad oude, vervallen gebouwen, voor we uiteindelijk uitkomen bij de vuurtoren op Punta Martiño. Deze vuurtoren ligt wat hoger, maar er loopt een prima weg heen. De vuurtoren zelf is niet toegankelijk, maar het uitzicht vanaf de vuurtoren op onder andere Lanzarote is wel erg mooi.
Vanaf de vuurtoren zijn we het brede pad naar het zuiden gevolgd. Dit pad vonden wij wat minder mooi dan het eerdere pad. De afwisseling in het landschap was eerder wat groter, nu veel van hetzelfde. Gelukkig veranderde dit bij de beklimming van Montaña La Caldera. Via het smalle pad dat de berg op gaat zijn we naar boven gelopen. Bovenop staat een paal met daarachter een hek om te voorkomen dat je verder loopt over de oude vulkaan. Hoewel begrijpelijk (want natuurreservaat), is het wel jammer dat we niet verder mochten. Een goede foto van Corralejo zat er nu bijvoorbeeld niet in, daar zat nog een stukje vulkaan voor in de weg.
Via dezelfde route zijn we weer afgedaald en zijn we verder gelopen over het brede zandpad. Vrij snel kwamen we aan bij Playa De La Concha De Lobos. Hier was het een drukte van belang. Veel mensen lager er te zonnen, of waren aan het zwemmen in het helderblauwe water. Ook wij hebben hier even gezeten, vooral om onze meegebrachte lunch op te eten.
Na een uurtje op Playa De La Concha De Lobos gezeten te hebben, hebben we het zand uit onze schoenen geklopt en zijn we verder gelopen. We zijn via het voormalige kampeerterrein naar El Puertito gelopen. Ook hier was het een drukte van belang: op het kleine strandje, op de stenen en zelfs op het beton van de pier lagen mensen te zonnen. Dan is Playa De La Concha De Lobos wat ons betreft toch een betere plek om te zonnen en zwemmen.
Vervolgens zijn we naar het bezoekerscentrum gelopen. Daar was het lekker rustig, de meeste mensen die er kwamen, gingen er naar het toilet. In het bezoekerscentrum hangt veel informatie over de flora en fauna die op Lobos voorkomt, ook in het Engels.
Uiteindelijk was het voor ons weer tijd om op de afgesproken tijd Lobos weer te verlaten. Door de golfslag moest iedereen weer een-voor-een aan bord worden geholpen. De terugtocht verliep iets onrustiger dan de heenweg: doordat er inmiddels een flinke wind en golfslag stond, deinde de kleine boot flink op en neer. Hierdoor duurde de overtocht wat langer, voor we weer werden afgezet in de haven van Corralejo.
0 reacties