Op vrijdagmiddag liepen we het tourist information center van Glacier National Park binnen. Onze vraag: waar kunnen we goed lopen? De dame achter de balie: ‘licht of zwaar’. We zijn wel wat gewend, dus doe maar zwaar. ‘Oke, dan is de Glacier Crest Trail wel wat voor jullie, hier zijn al een paar dagen geen beren gezien en eenmaal op de top heb je een geweldig uitzicht.’
Een dag later hadden we de camper geparkeerd en liepen een stukje op met een lokale Canadees. Hij: ‘De Great Glacier Trail is echt een aanrader, schitterende vergezichten, je komt bij de gletsjer en prima te doen. Maar welke wandeling gaan jullie eigenlijk doen? ‘Nou, de Glacier Crest Trail.’ ‘Oh, echt. Die kan ik al een aantal jaar niet meer doen, mijn knieën kunnen die tocht niet meer aan, jammer want het is echt de mooiste route hier in het park.’ Oke…, dachten wij toen. Leuk. Met lood in de schoenen begonnen wij aan de klim.
Hoewel klim, het eerste deel was nagenoeg vlak, pas na ongeveer een kilometer (na het oversteken van de rivier) begon het pad te klimmen en al vrij snel behoorlijk steil te klimmen.
Heel even vlakt het pad weer wat af, wanneer je de bomengrens passeert om daarna weer in alle steilte door te gaan. Het wordt pas echt leuk als je de bomengrens voorbij bent.
Niet alleen vanwege het uitzicht, maar vooral omdat je soms over grote rotsblokken moet klauteren. Vanaf dit punt ben je echter nog maar een half uur verwijderd van de top, dus nog even doorzetten. Uiteindelijk vlakt de top wat af en kun je redelijk makkelijk verder lopen. Vanaf de top krijg je ook voor het eerst zicht op de gletsjer naast de berg (welke je letterlijk kunt aanraken).
Overigens is de top niet het goede woord, aangezien de berg zelf hoger is. Daar is echter niet of nauwelijks te komen; in ieder geval niet zonder klimuitrusting. De top van de wandeling geeft bovendien al een bijzonder goed beeld rondom: de Illecillewaet gletsjer aan de oostzijde, de Asulkan gletsjer in het westen en een dal aan de andere kant met aan de overkant diverse 2500 meter hoge bergen.
De terugweg voert langs dezelfde route als de heenweg. Met name aan het begin van de terugtocht ben je bijna net zo lang bezig om je route over de rotsblokken te vinden als op de heenweg. Maar eenmaal daar overheen, gaat het pad makkelijk omlaag. Let wel op dat je je enkel niet verzwikt, zoals ons bijna aan de voet van de berg overkwam (tja, je raakt wat vermoeid en dan is een misstap snel gemaakt). In totaal zijn wij net geen zes uur bezig geweest met deze wandeling om daarna vermoeid maar voldaan uit te puffen in onze camper. Helaas hadden we geen plekje kunnen bemachtigen op het kampeerterrein aan de voet van de Glacier Crest Trail, dus restte ons nog een rit van een uur naar onze kampeerplaats nabij Revelstoke.
0 reacties