Op dag 9 van de Via Alpina lopen we van Grindelwald naar MÜrren. We komen langs de noordwand van de Eiger en hebben vanaf de Kleine Scheidegg een fantastich uitzicht op onder de Jungfrau. Nadat we Lauterbrunnen passeren, klimmen we steil omhoog naar Mürren.
Vanochtend liep de wekker weer een half uurtje eerder af dan normaal (om 5:30u), dit omdat ze aan het eind van de middag onweer voorspelden en wij ons op deze manier iets van extra tijd zouden geven om van Grindelwald naar Mürren te lopen. Na het inpakken liepen we om kwart voor zeven weg. Eerst nog even een stukje dalen naar Grindelwald Grund. Van daar zou volgens de beschrijving op Schweiz Mobil een ‘gentle’ klim volgen. Nou, we waren Grindelwald nog niet uit toen we een smal asfaltpad (soort fietspad) voor de kiezen kregen. Dit was toch een partij steil! De tandjes zeg. Als dit ‘gentle is’…
Maar het uitzicht maakte veel goed. De route klom naar de voet van de noordwand van de Eiger (hoewel de Eiger net geen 4000 meter hoog is, geldt de noordwand van de Eiger als één van de moeilijkste routes om te beklimmen in de Alpen). Zo is de Eiger in 1858 voor het eerst beklommen, maar duurde het nog eens 80 jaar voordat de eerste alpinisten de Eiger via de Noordwand hebben beklommen. Die door de vele dodelijke ongelukken ook wel de moordwand wordt genoemd.
Na zo’n twee uur kwamen we aan bij restaurant Brandegg. Daar zagen we een Zwitsers stel met wie we gisteren ook al even kort hebben staan praten. Uiteindelijk zijn we gezamenlijk verder gelopen. Bleek dat de Zwitserse man een paar jaar terug een hartaanval heeft gehad. Wat een respect om dan de Via Alpina te lopen, met die steile stukken van vandaag! Na een wederom steil grindpad, kwamen we aan bij een schuurtje. Terwijl we in de schaduw even wat zaten te eten, werden we opeens opgeschrikt door een luide knal. Een soort onweersklap. Onder een verder strak blauwe lucht leek dat echter niet heel erg voor de hand liggend. Waarschijnlijk dus een lawinepijl. Volgens de Zwitsers was de lawinepijl echter vele malen harder dan wat zij gewend zijn.
Als iedereen weer een beetje is bekomen van de schrik lopen we verder. Nu bleek ons tempo toch net iets te hoog te liggen voor het Zwitserse stel en langzaam raakten ze op achterstand. Hoe hoger we kwamen hoe mooier het uitzicht werd. Na de Eiger krijgen we zicht op de Jungfraujoch en daarna de Jungfrau. De één nog mooier dan de ander. We worden vlak voor de top van de pas nog even opgehouden door een kudde koeien die ook naar boven lopen. Uiteindelijk vonden ze echter een mooi stukje gras waar ze konden grazen en konden wij passeren.
Op de top van de 2.061 meter hoge Kleine Scheidegg is het een drukte van belang. Je kunt hier namelijk ook per tandradspoor komen van zowel Grindelwald als Lauterbrunnen en hier vertrekt de trein naar de Jongfraujoch. Erg veel toeristen dus. Wij hebben er wat foto’s gemaakt, onze stempels in ons Via Alpina paspoort gezet en zijn daarna aan de afdaling naar Lauterbrunnen begonnen. Een lange maar gemakkelijke afdaling (voornamelijk over brede grindpaden) volgde. Omdat het pad zo makkelijk was, hebben we volop gelegenheid om van het uitzicht te genieten. Links van ons kijken we namelijk nog steeds uit op de Jungfrau.
Om twaalf uur lopen we Wengen in. Een autovrij dorpje waar het wederom stikt van de toeristen. Op het centrale plein hebben we in de schaduw van een boom even geluncht. Een uurtje later zijn we via een erg steile grindweg verder afgedaald naar Lauterbrunnen. Onderweg hadden we een fantastisch uitzicht op Lauterbrunnen, ware het niet dat de karakteristieke waterval waar Lauterbrunnen beroemd om is nagenoeg opgedroogd is door de droogte van deze zomer. Maar de steile bergwanden achter het dorpje zien er alsnog imposant uit.
Nadat we ook in Lauterbrunnen onze stempels hadden gehaald, liepen we om kwart voor drie Lauterbrunnen uit. Direct stijgt de route behoorlijk steil. Eerst nog door wat bebouwing, maar als snel een steile rotswand op. Gelukkig biedt het bos de nodige beschutting van de zon, die vandaag erg fel brandt. Halverwege de klim naar Mürren is het pad afgezet in verband met een aardverschuiving, maar omdat dit al zo’n twee jaar geleden heeft plaatsgevonden was er inmiddels een goede detour (in de zomer van 2022 is de route hersteld, dit was nog niet het geval toen wij er langs kwamen). Vanaf het Winteregg restaurant volgen we het spoor naar Mürren. Een erg makkelijk pad waardoor de laatste kilometers gelukkig wat sneller gaan. Als we Mürren in lopen begint het te spetteren. Vrij snel gaat dit spetteren over in een enorme stortbui. Als wij ons pop-up hotel binnenlopen komt het met bakken uit de lucht. We hadden geen vijf minuten later in Mürren moeten aankomen aangezien het de rest van de avond heeft geregend en geonweerd.
Totaal gelopen: 25,8 km
Geklommen: 2.040 meter
Gedaald: 1.200 meter
0 reacties