Toen ’s ochtends de wekker ging regende het nog steeds en omdat het weerbericht weinig goeds voorspelde voor vandaag, ontstond er enige twijfel: gaan we lopen of niet? Maar van de andere kant; het hoort er ook wel een beetje bij, toch? Lopen in slecht weer. Dus met lichte tegenzin zijn we maar gaan inpakken. Tegen de tijd dat we de tent wilden inpakken stopte de regen. En -spoiler alert- hoewel het weerbericht anders deed vermoeden, hebben we rest van de dag nagenoeg droog gelopen. Zo zie je maar weer, het weer in de bergen is geen peil op te trekken.
De ongeveer 2,5 kilometer naar Urnerboden zijn vals plat omhoog langs de rivier en gaan snel voorbij. Vanaf Urnerboden stijgt het pad iets meer, maar nog steeds goed te doen. Pas wanneer we de Klausenstrasse oversteken, wordt het weer een pittige klim. De Klausenstrasse slingert de berg op. Af en toe volgen we de weg, maar meestal snijdt de Via Alpina de bochten af. Terwijl wij omhoog klimmen, horen we het constante getoeter van de Postbus die bij iedere haarspeldbocht laat weten dat er een bus aan komt. Gestaag lopen we verder en bereiken we de 1.948 meter hoog gelegen Klausenpass.
Nadat we bij het restaurant op de top van de pas even een Cola hebben gedronken, raken we aan de aan de praat met twee Zwitserse jongens die ook de Via Alpina lopen. Zij vertellen dat zij, net als wij, nog geen beschikbare accommodatie hebben kunnen vinden in Altdorf. Zij hebben zojuist de camping gebeld, maar ook die heeft geen plek. Alles lijkt vol te zitten in Altdorf. Balen, want wij wilden juist koers zetten naar die camping. Hmm… Wat nu: na een dag van 30 kilometer lopen is het wel lekker om te weten dat je ergens terecht kunt. Niet veel later raken we aan de praten met twee Zwitserse vrouwen. Ze hadden op de pas gekampeerd en waren nogal onder de indruk van het weer van afgelopen nacht: het onweer dat bij ons al heftig was, was op de top verschrikkelijk geweest. Ze vertelden dat er gaten in hun tent zaten van de hagelstenen. Zij vertelde ook dat zij hun tent in Unterschächen op zouden zetten, op een camping die er volgens hun erg goed uitzag. Dat klonk goed, ware het niet dat dit wel van de route af was. Ons plan: eerst maar eens verder lopen, dan kunnen we altijd nog naar Unterschächen lopen.
Na een klein stukje afdalen, kregen we weer een venijnig klimmetje. Dat bleef eigenlijk zo doorgaan: kleine stukjes afdalen en klimmen, over grindwegen en door weilanden. Hoewel het technisch niet moeilijk was, schoot het niet op. Toen het 13 uur was, hebben we met zicht op het Posthaus Hotel in Urigen geluncht. Vanaf daar loopt er een pad naar de camping in Unterschächen. Dat hebben we even bekeken maar vonden we te steil wetende dat we het de volgende dag ook weer zouden moeten klimmen om de route hier weer op te pakken. Daarom zijn we doorgelopen. In de hoop een wildkampeerplaats te vinden. Als straf dat we niet naar de camping zijn gegaan hebben we toch nog wat regen gehad. Genoeg om de regenjas aan te trekken. Maar na 5 minuten kon die ook weer uit.
Terwijl wij verder liepen in de richting van Altdorf, ontstond bij ons het volgende idee: als we nu eens doorlopen en dan de bus terugpakken naar de camping in Unterschächen. En zo geschiedde. We hebben doorgelopen tot waar de route mooi is. De laatste 5 kilometer naar Altdorf loopt de route grotendeels over/langs de doorgaande autoweg en door de bebouwing. Dus dat is niet heel spannend. Wij zijn daarom doorgelopen tot net iets na Spiringen en hebben toen de bus teruggepakt naar de camping in Unterschächen. Daar waren de Zwitserse dames hoogst verbaasd ons te zien, omdat we de hele tijd vlak achter ze liepen hadden ze ons niet meer verwacht.
Totaal gelopen: 25,5 kilometer
Geklommen: 820 meter
Gedaald: 1.366 meter
0 reacties