Om vier minuten over zeven zaten we vanochtend alweer in de bus van Saanen naar Gstaad. In Gstaad hebben we vervolgens een tweede ontbijt gehaald bij een bakker die al open was. Daarna hebben we de Via Alpina weer opgepakt waar we ‘m achter hadden gelaten: in de winkelstraat van Gstaad.
We waren Gstaad nog niet uit of de pret begon weer: als we de laatste gebouwen van Gstaad achter ons laten, lopen we een skipiste op. Hier werd het gelijk weer goed steil. Zweten geblazen op de vroege ochtend. Gelukkig stond de kabelbaan waar we de hele tijd onder liepen nog niet aan. Toen we aankwamen bij Berghaus Eggli hebben we in de schaduw van het kabelbaanstation even zitten uitpuffen. Het was nog maar kwart voor negen, maar nu al gruwelijk warm.
Gelukkig was de route vanaf Eggli erg makkelijk: via een weg die licht op en neer ging zijn we verder gelopen. Na het passeren van een boerderij nabij Wilde Boden werd het pad weer wat smaller. Nog steeds gaat het op en neer. Een heel andere ervaring dan de hele tijd klimmen en dan weer een paar uur dalen. Erg leuk voor de afwisseling.
Het pad varieert van weiland tot bos en wordt hoe hoger we komen steeds steniger. Vlak nadat we een bordje passeren dat het nog 50 minuten naar de top van de pas is, komen we bij de Trittlisattel. Een smalle kloof van ongeveer 1 meter breed en zo’n 15 meter lang. We passen er precies tussendoor met onze rugzakken op de rug.
De laatste drie kwartier loopt over een bergflank waarbij we min of meer op dezelfde hoogte blijven. Uiteindelijk komen we om half twaalf aan bij Col de Jable. Een Franse bergpas dit keer, want Col de Jable is de taalgrens tussen het Franstalige en Duitstalige deel van Zwitserland. Vanaf de 1.884 meter hoge pas hebben we een mooi uitzicht op de bergen voor en achter ons. We denken zelfs het eindpunt van de Via Alpina, Rochers de Naye, al te kunnen zien liggen.
De afdaling van Col de Jable is gemakkelijk. Vrij snel lopen we het bos weer in, waar we gelukkig een beetje beschutting van de zon hebben. We passeren een aantal kleine stroompjes die op een paar druppels na droog staan. Boerderijen die we passeren zijn uitgestorven. Alleen het laatste stukje dalen naar L’Etivaz is wat steiler. Hier ontbreken ook wat routepaaltjes waardoor we de route zelfs even kwijtraken. Maar met de GPS in de hand lopen we naar de stempelpost in L’Etivaz.
Bij Maison de L’Etivaz, de lokale winkel in L’Etivaz, hebben we eerste een cola achterover geslagen om daarna nog een ijsje weg te werken. Toen we weer een beetje afgekoeld waren raakten we aan de praat met twee Zwitserse mannen. Zij waren net twee dagen geleden in Montreux begonnen aan de Via Alpina en waarschuwden ons voor de etappes die komen gaan: steil, zwaar en geen water. Toen zij naar hun hotel in L’Etivaz liepen was het duidelijk dat ze het zwaar hadden. De een strompelde nog meer dan de ander.
Net toen wij weer verder willen lopen komt er een andere Via Alpina loper aan die ook nog wel verder wil alleen dan niet lopend. Hij had gehoord dat de etappe naar Château-d’Oex erg saai was en had besloten dit stuk dan maar liftend af te leggen. Bij ons sloeg toen wat twijfel toe, maar besloten uiteindelijk gewoon te gaan lopen. Al vrij snel blijkt dit stuk helemaal niet saai te zijn. Ja, je loopt parallel aan de weg en dus hoor je de auto’s rijden. Maar verder dan dat is het een prima etappe: door het weiland, over planken, een heel klein stukje over de weg, om daarna boven de weg door het bos en weiland verder te lopen. Wat ons betreft geen reden om dit stuk over te slaan.
In Château-d’Oex nemen we een kleine short-cut naar de camping, die we iets voor vijf uur bereiken. Op de camping blijkt het erg druk te zijn. Gelukkig hebben ze een groot grasveld waar nog een plekje is voor onze tent.
Totaal gelopen: 22,6 km
Geklommen: 1.500 meter
Gedaald: 1.700 meter
0 reacties