Van onze wildkampeerplek zijn we teruggelopen naar de Hahnenmoospass om van daar de Via Alpina te vervolgen richting Lenk. Een groot deel van de afdaling lopen we over een breed grindpad. Weinig inspirerend, gelukkig maakt het uitzicht op de Simmental vallei veel goed. Het laatste stukje naar Lenk verlaat het pad gelukkig nog heel even de grindweg en via een steil bospaadje dalen we verder af naar Lenk.
In Lenk doen we even boodschappen bij de supermarkt. En aangezien het toch vroeg is, gaan we voor een tweede ontbijt. Heerlijk. Daarna snel weer door. Via een kleine skipiste buiten het dorp gaat het gelijk weer steil omhoog. Vanwege stormschade is het deel van de Via Alpina dat door de Wallbach kloof loopt afgesloten. Als we even op een bordje staan te kijken waar in een niet heel duidelijke tekening de omleidingsroute op staat getekend, komt er gelijk een Zwitser aangelopen. Hij vertelt dat we gewoon de weg moeten volgen. Zo gezegd zo gedaan en binnen no-time kwamen we uit bij het Walleg-Stube restaurant. Vanaf daar loopt de route weer even steil omhoog door het bos om daarna af te vlakken.
We lopen parallel aan de Wallbach, een bredere rivier dan dat het smalle blauwe streepje op de kaart ons deed vermoeden. We horen al een tijdje kettingzaag geluiden, als we iets verderop een aantal mensen in de rivierbedding bezig zien om bomen die door het water zijn meegesleurd te verwijderen. Vlak daarna steken we de Wallbach over via een brug om daarna verder te stijgen. Vrij snel daarna laten we de boomgrens achter ons en lopen we verder door Alpenweiden die worden begraasd door schapen en koeien.
Het valt ons tegen hoe lang de klim duurt. Er lijkt geen einde aan te komen. Uiteindelijk komen we precies om twaalf uur aan op de 2.033 meter hoge Trüttlisbergpass. Als wij even wat willen eten, worden we belaagd door vliegende mieren. Snel een wrap naar binnen geschoven en weer verder. Het eerste stuk van de afdaling is erg mooi: terwijl we uitkijken op de Turbach vallei, lopen we over een smal nat pad over een Alpenweide. Op de echt natte stukken, zijn grote ijzeren roosters neergelegd zodat we toch nog een beetje droog kunnen passeren.
We volgen de Turbach verder stroomafwaarts. De vallei wordt aan weerszijden omringd door steile bergen. Erg mooi, alleen wordt het pad op een gegeven moment wel wat saai: nadat we de Turbach zijn overgestoken, volgen we een brede grindweg. Naarmate we verder dalen, wordt de vallei steeds groener. We lopen langs steeds meer boerderijen, waar men druk bezig is om met de hand het gras van de steile hellingen te maaien en binnen te halen. Wat een werk.
Na een tijdje laten we de brede grindweg even achter ons als de route de Turbach weer oversteekt en een smaller (maar nog steeds vrij breed) grindpad langs het water volgt. Tot vlak voor Gstaad blijven we dit pad volgen.
Gstaad staat bekend als rijkeluisstad en dat is te zien ook. Als we Gstaad inlopen, lopen we tussen enorme kastelen van huizen en zien we net iets te veel dure auto’s rijden. Wat een change of scenery. We voelen ons dan ook niet helemaal thuis in de winkelstraat van Gstaad. Of beter gezegd: we voelen ons redelijk bekeken als we in onze ietwat versleten en vuile kleding langs de Prada en Louis Vutton winkels lopen. Sorry mensen!
Gstaad zelf heeft geen camping. Daarom hebben we er even wat boodschappen gedaan om vervolgens de bus te nemen naar Saanen. Saanen ligt maar een paar kilometer verderop, maar aangezien de Via Alpina die kant niet opgaat, is het wel zo makkelijk om even de bus te nemen. Zo’n 10 minuten later stapten we uit en konden we onze tent opzetten op de camping aldaar. Bij het inchecken stond er toevallig een Nederlandse dame achter ons die vroeg of wij ook met de camper op vakantie waren. Toen we vertelden dat we Zwitserland te voet doorkruisen sprak de non-verbale reactie boekdelen. Tja, we vinden onszelf ook best gek.
Totaal gelopen: 27 km
Geklommen: 1.164 meter
Gedaald: 2.037 meter
0 reacties