Nadat we vrijdag de bus van Taumarunui naar National Park hadden gepakt, was het zaterdag tijd voor de Tongariro Alpine Crossing. Om 6 uur stonden we voor de deur van het Ski Haus (onze accommodatie in National Park) te wachten op de shuttle bus die ons naar de start van de Tongariro Crossing zou brengen. Na zo’n 20 minuten rijden volgden er nog wat instructies over wat wel en vooral niet te doen tijdens de Tongariro Alpine Crossing. Om half zeven werden we uiteindelijk los gelaten. Na nog een groepsfoto verzorgd te hebben voor een Nederlandse groep, zijn we echt gaan lopen. In file. Want zelfs op dit tijdstip was het al druk: onze shuttle bus was de derde bus die deze ochtend mensen af heeft gezet…
Via een mooi pad, af en toe met vlonders, liepen we gestaag verder door de Mangatepopo Vallei. De Devil’s Staircase bracht ons uiteindelijk naar de Mangatepopo Saddle, precies tussen de toppen van Mount Ngauruhoe en Tongariro in. Van daar was het nog een korte klim naar het hoogste punt van de Tongariro Crossing: de 1889 meter hoge top van de nog steeds actieve vulkaan Red Crater. Er hing veel laag hangende bewolking, die ons slechts af en toe een glimp gunde van de omliggende omgeving. Zo konden we vanaf de top van Red Crater de Emeralds Lakes nog niet zien. Maar toen we eenmaal aan de afdaling bezig waren, openden de wolken zich voor ons en hadden we een prachtig uitzicht op de drie met water gevulde kraters.
Toen we het Blue Lake achter ons hadden gelaten, trok het wolkendek weer dicht en zagen we niets anders dan het pad voor ons. Toen we bij de Ketetahi hut even wat zaten te eten klaarde het weer op en hadden we een geweldig uitzicht over de vallei voor ons. Vanaf de Ketetahi Hut was het een lang, maar zeer goed pad naar beneden. Gelukkig waren we, na 5 uur wandelen, net op tijd weer bij de parkeerplaats (waar ook een afdak staat), aangezien het precies begon te regenen toen wij daar aankwamen. Onder het afdak zittende hebben we geluncht en gewacht totdat onze shuttle bus ons weer terug naar National Park kon brengen.
Al met al: het is een mooie wandeling, maar stiekem -na alle verhalen- hadden wij er meer van verwacht. Maar misschien komt het wel omdat wij al een paar dagen in IJsland hebben gelopen, waarbij je constant door een vergelijkbare omgeving loopt en we dus eigenlijk wat verwend zijn. Wat ons betreft is de Tongariro Crossing overigens prima van noord naar zuid te lopen (zoals de Te Araroa route eigenlijk ook gaat), alleen klim je dan meer en loop je constant tegen de stroom mensen in. Voor het uitzicht maakt het in ieder geval niet heel veel uit, aangezien er genoeg momenten zijn geweest dat ook wij ons moesten omdraaien voor een goed uitzicht.
0 reacties