Na onszelf op een lekker ontbijt getrakteerd te hebben, was het tijd om naar de i-SITE te lopen. Niet dat die al open was, maar dat was de plaats waar we opgehaald zouden worden door de ‘schoolbus’ (aangezien het een feestdag was, was er geen school en reed de bus speciaal voor ons). Na iets meer dan een uur in de bus gezeten te hebben, werden we afgezet bij het begin van de Te Araroa bij de Glenrock Stream. We hadden geluk dat de bus zo ver kon komen: nog niet eerder was de bus deze week namelijk zo ver gekomen, dit in verband met verschillende wash-outs veroorzaakt door de hevige regenval van de afgelopen weken.
Direct vanaf het begin, liepen we in een werkelijk schitterende omgeving: voor ons lagen hoge bergen, draaiden we ons om dan zagen we de Rakaia River (een grote vallei, die nagenoeg nooit te voet is over te steken), met daar achter hoge bergen. Oftewel een erg mooie omgeving. Het pad liep ondertussen omhoog: we volgden een 4wd track naar 1120 meter hoogte. Hoe hoger we kwamen, hoe beter het uitzicht werd. Na het hoogste punt bereikt te hebben daalde de route af naar een grote vlakte tussen de hoge bergen. Na bij de A-Frame Hut geluncht te hebben, zijn we verder gelopen. Meer van hetzelfde: een 4wd track omhoog en omlaag door een prachtige omgeving. Na verschillende bergstroompjes overgestoken te zijn, kwamen we rond 14:00 uur bij Comyns Hut. Een oude ijzeren hut waar de wind net zo hard doorheen trekt als er langs. Maar dat maakt niet uit: met één van de mooiste dagen van de Te Araroa tot nu, maakt de omgeving veel goed.
Wat een uitzicht!
Vandaag was wederom een fantastische dag. Niet alleen omdat het weer opnieuw erg mooi was, maar vooral omdat de omgeving/uitzichten wederom fenomenaal waren. Het begon echter vrij koud: voor het eerst op de Te Araroa hebben we onze slaapzak vannacht helemaal dichtgeritst. Gelukkig hebben we het niet koud gehad. Toen we ’s ochtends weggingen, was het nog wel fris. Helemaal omdat we direct vanaf het begin door een rivier moesten lopen. Nouja, soms dan, het merendeel liepen we langs de rivier waarbij we de rivier iedere keer moesten oversteken. In totaal zo’n 40 keer. Zeker in het begin zorgde dit voor frisse voeten, maar toen de zon er eenmaal was, werd het al snel aangenaam.
Na een hele tijd ‘door’ de rivier gelopen te hebben, boog de route iets naar links af om Clent Hills Saddle te beklimmen. Niet een hele ingewikkelde beklimming, ware het niet dat je constant moest opletten niet in een enorm gat te stappen. Eenmaal boven, was het uitzicht echt fenomenaal. Achter ons uitzicht over de vallei waar we vandaan kwamen, en voor ons zelfs een nog beter uitzicht. En om het helemaal af te maken, had iemand twee tuinstoelen op de 1480 meter hoge top neergezet.
De afdaling verliep heel gestaag: via een aantal puinhellingen kwamen we uiteindelijk op een bergkam terecht waar het pad soms moeilijk te zien was en je moest oppassen je benen niet open te halen aan het scheermes scherpe gras. Eenmaal aan de voet van de afdaling, liep de route over een verouderd 4wd pad naar de afslag met Double Hut (1km van het pad, hebben we dus maar overgeslagen) en later Manuka Hut. Hoewel we er inmiddels ‘al’ 22km op hadden zitten, zijn we toch nog maar even verder gelopen. We wilden vandaag zo veel mogelijk kilometers maken om morgen een makkelijke dag naar het einde van de trail te hebben. Zo gezegd, zo gedaan: we hebben nog een korte klim gemaakt, met uitzicht over Lake Emily om daarna verder te lopen over een goed 4wd pad. We hadden gehoopt in de buurt van Castleridge Station te kunnen kamperen, maar we konden nergens een echt beschut plekje vinden. Iets verderop, zagen we 2 andere tentjes staan op public land, bij een meer, dus daar hebben we ons tentje toen maar bijgezet. Aangezien het inmiddels half zeven was, hebben we er een lange dag van gemaakt. Maar dan hoeven we morgen niet meer zo ver te lopen.
Mt Potts
Hoewel we wakker werden onder een dik wolkendek, verdwenen de wolken al snel toen de zon er eenmaal door kwam. En dat die er door kwam hebben we geweten: vandaag was namelijk qua weer één van de mooiste dagen van de Te Araroa tot nu toe: warm, maar niet te warm, maar vooral een strak blauwe hemel. Het pad liep vanaf de Maori Lakes (waar we gekampeerd hadden) eerst nog een klein stukje over een grindweg voordat het weer een echte track werd: een pad/oud 4wd pad door een open vlakte. Omdat het een vrij vlak (vals plat omlaag en omhoog) was, konden we goed meters maken. Van de Mt Guy Saddle hadden we een -wederom- geweldig uitzicht naar het zuiden. Lake Clearwater, Potts River, Rangitata River en een hele bergketen daar achter, lagen aan de horizon. Het pad liep vervolgens omlaag in de richting van Lake Clearwater om daarna naar rechts af te buigen richting Potts River met de besneeuwde bergen daarachter (die langzaam toch wel dichtbij kwamen). Op de kam naast Potts River hebben we even geluncht om daarna de laatste kilometers naar de brug over de Potts River te lopen. Daar waren we ‘veel te vroeg’ (om 13:30 uur) aangezien we pas om 16:30 uur opgehaald zouden worden. De tijd was echter zo om: blog typen, de was doen, nog wat eten en toen was het alweer tijd. Wayne, van Alps 2 Oceans heeft ons, samen met twee andere lopers, naar Geraldine gebracht, zodat we de Rangitata River niet hoeven over te steken. Iets wat nu overigens sowieso afgeraden wordt omdat er nog te veel water stroomt, stroomt er minder water, dan kan het, maar zelfs dan is het nog tricky.
0 reacties