Sneeuwschoenwandelen in het Thüringer Woud deel 2

Na onze eerste ervaring met sneeuwschoenwandelen een dag eerder, vonden we het vandaag tijd voor een wat langere tocht. Dus sneeuwschoenen onder gebonden en lopen maar: op naar de skischans van Biberau, een rondje van zo’n 15 kilometer.

We waren gewaarschuwd voor een erg steil stuk in het pad. Dat moet je dus niet tegen ons zeggen, want we houden wel van een beetje uitdaging: dus 100 meter klimmen in slechts 800 meter, en dan ook nog eens diepe sneeuw… Oké, eerlijk is eerlijk, het was best een steil stuk, en door de diepe sneeuw ook best steil, maar wel een erg mooi stuk. Vooral eigenlijk het stuk na het klimmetje, dan loop je door een bosperceel, waar nog helemaal niemand heeft gelopen, met zo’n 40 centimeter sneeuw onder de voeten: heerlijk!

Hoewel de sneeuw dus best wel diep was, zijn we maar gewoon door blijven stampen. Dit lukte aardig aangezien het pad inmiddels weer wat aan het dalen was. En toen opeens waren we al bij de skischans van Biberau. Stel je geen mega schans voor, dit is slechts een 10 meter schans voor kinderen, maar desondanks toch nog best hoog. We hebben het idee maar snel uit ons hoofd gezet om naar de top van de schans te klimmen. In plaats daarvan hebben we onze lunch maar even gegeten om daarna door te lopen naar Merbelsrod.

Om daar te komen, hadden we twee opties: door het bos, of over de heuvel. Daar hoefden we niet lang over na te denken: over de heuvel. Na een tijdje geklommen te hebben, kwamen we aan op de top van de heuvel, waar de bomen plaatsmaakten voor een enorme akker, wat nu met sneeuw een geweldig plaatje op leverde. Hoewel we dus makkelijk de akker hadden kunnen overstekken, zijn we maar netjes het pad blijven volgen, zonde om zo’n landschap te ontdoen van haar schoonheid door er een spoor van sneeuwschoenen doorheen te trekken.

Eenmaal bij Merbelsrod aangekomen konden de sneeuwschoenen uit en konden we een heel stuk over een schoongeveegd bospad lopen. Maar het laatste stuk konden de sneeuwschoenen weer aan aangezien we zo’n beetje dwars door het bos richting Langenbach moesten. Dit leverde nog een aardige uitdaging op: door de sneeuw en harde wind van de dagen ervoor, waren er heel wat bomen omgevallen. Sommige bomen kon je makkelijk omheen lopen, bij sommige kon je er nog net onderdoor lopen maar bij andere was het een ware uitdaging om er voorbij te komen.

Maar het is gelukt en we zijn zonder kleerscheuren in Langenbach aangekomen. Uiteindelijk bleken we 16,8 kilometer gelopen te hebben, waarbij we opnieuw nauwelijks mensen tegen zijn gekomen en we dus een heerlijk dagje in de natuur hebben door kunnen brengen.

Download hier de route zoals wij deze gelopen hebben.

Gepubliceerd op zaterdag 14 maart 2015.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *