In 2010 werd NS-Wandeling Veluwezoom uitgeroepen tot de mooiste NS-Wandeling van Nederland. Dit ontdekten we nadat we op internet zochten naar ‘de mooiste NS-wandeling’. Na drie eerdere NS-wandelingen gedaan te hebben waren we op zoek naar een volgende. Met de boodschap van ‘mooiste NS-wandeling’ waren onze verwachtingen natuurlijk hooggespannen. Nationaal Park Veluwezoom is het oudste nationale park van Nederland. Het ruim 5.000 hectare grote gebied bestaat uit bos, heide, zandverstuivingen en is voor Nederlandse begrippen behoorlijk heuvelachtig.
Aangekomen op station Dieren stonden we binnen vijf minuten in de natuur. Daar loopt het bospad gelijk omhoog, richting de Carolinaberg, een heuvel waar 14 verschillende bospaden op uit komen.
De route loopt hier rechtdoor, richting de Carolinahoeve. Gezien de hoeveelheid mountainbikers die hier op het terras zaten, een prima plek om even uit te rusten. Wij hadden echter ons spulletjes meegenomen, dus zijn het terras maar voorbij gelopen (en we waren voor ons idee pas net begonnen). Het pad gaat na de Carolinahoeve nog steeds rechtdoor, maar daalt en klimt hier wel de hele tijd. Na de Carolinahoeve gaat het pad over in het Maarten van Rossumpad (LAW 4).
Al wandelend vroegen we ons af waarom dit pad nu naar Maarten van Rossem genoemd zijn. We konden zo snel geen reden bedenken, bij thuiskomst hebben we het even opgezocht en wat bleek: het pad was niet vernoemd naar Maarten van Rossem (die we als historicus kennen van tv), maar naar Maarten van Rossum, een Gelderse legeraanvoerder uit de 16e eeuw en veroverde onder andere Arnhem. Ja, dat kan natuurlijk ook.
Ondertussen, na een vrij steile klim, buigt het pad af naar links en lopen we in de richting van de Posbank. De Posbank is genoemd naar een stenen bank, die daar in 1918 werd geplaatst ter ere van de ANWB-pionier G.A. Pos.
Bij de Posbank was het een drukte van belang: veel dagjes mensen die even naar het uitzicht kwamen kijken, mensen die hier aan een wandeling over de heide begonnen en natuurlijk veel mede wandelaars die hier hun lunch nuttigden.
Ook wij hebben hier onze meegenomen lunch genuttigd. Jammer dat het zonnetje niet echt doorbrak, hierdoor werd het na verloop van tijd toch wat fris. Na een kwartier hebben we onze tocht maar weer voort gezet door de Posbank weer af te dalen. Bij de eerst volgende kruising, hadden we de keuze: rechtdoor naar Rheden (wandeling in totaal 11 km), of rechtsaf naar Velp (wandeling in totaal 14 km). Wij hebben voor de laatste gekozen.
De eerste 500 meter ging over een ruiterpad met mul zand, precies op dat moment zeiden we tegen elkaar: met dat klimmen valt het eigenlijk nog wel mee. Juist, dat hadden we dus beter niet kunnen zeggen, want vanaf daar ging het pad redelijk steil omhoog.
Eenmaal boven liepen we een klein stukje langs een asfaltweg, waarna het pad weer wat daalt. Eigenlijk buigt de route hier naar rechts, wij hebben er nog een klein rondje aan vast geplakt, om onder andere een uitzichtpunt van Natuurmonumenten mee te nemen (niet dat daar iets te zien was, behalve dan een vervallen boerderij). Uiteindelijk hebben we de route hier weer opgepakt. Na eerst nog wat daal en klim werk, volgt de route daarna de Spreng (een klein beekje).
Hoewel het leuk is om langs deze beek te lopen, loopt een deel van de route dicht langs en soms zelf op de weg. Vlak voor Velp buigt de beek iets van de weg af, waardoor we het laatste stuk nog in relatieve rust konden lopen.
Uiteindelijk zijn we een ruime drie uur bezig geweest. Helaas werd dit wat langer, aangezien er door een aanrijding geen treinen reden. Dit is echter niet de reden dat wij dit niet de mooiste NS-Wandeling vinden. Oké, het moet gezegd worden, we hebben ze bij lange na nog niet allemaal gehad en ja het is een erg mooie omgeving waar je doorheen loopt. Zeker met de vele klimmetjes doet die soms bijna on-Nederlands aan. Toch vinden wij het leuker om meer afwisseling in de omgeving te hebben en speelt ook mee dat we een hele tijd dicht langs (soms zelfs op) een relatief drukke asfaltweg liepen.
0 reacties