Omdat je een rondje om Valkenburg loopt, kun je de Hoogtewandeling Valkenburg aan de Geul op verschillende plekken beginnen. Zo kun je bijvoorbeeld beginnen bij de Wilhelminatoren, de Steenkolenmijn/MergelRijk, Kasteel Schaloen of het Station van Valkenburg. Bij deze laatste beginnen wij. Als we van het station weglopen vergeten we bijna nog achterom te kijken. Zonde, want het station van Valkenburg is het oudste nog in gebruik zijnde station van Nederland. Het uit mergel opgetrokken station is gebouwd in 1853 en lijkt op een klein kasteel: alle hoeken hebben kleine torentjes met kantelen.
Via een stukje bebouwing lopen we Valkenburg uit. Een modderig fietspad brengt ons naar de Geul. Eerst lopen we er langs, om het riviertje daarna over te steken. Bij Gasterij Koningswinkelhof slaan we rechtsaf een holleweg op. Eerst nog vals plat, maar al snel loopt het pad -voor Nederlandse begrippen- flink omhoog. Niet gek, want als we iets verderop een weg oversteken, zien we een bordje met Col de Cauberg staan.
Via het vakantiepark lopen we verder. Een GPS is wel aan te raden, door alle paden raken we zelfs met de GPS in de hand soms in de war. Maar het gaat goed. Na nog wat graspaden komen we uit op de parkeerplaats van de Steenkolenmijn/MergelRijk. Deze attracties bewaren we voor een andere keer en wij steken de weg over om weer te gaan klimmen. Door het bos lopen we verder naar de Wilhelminatoren. Langs het Sprookjesbos dalen we weer af naar de bebouwing van Valkenburg om daarna gelijk weer te klimmen. Links en rechts van het pad slaan de honden aan als wij langslopen, gelukkig is dat anders met de stieren die we later moeten passeren. Deze grote grazers grazen er rustig op los en hebben geen oog voor ons als we op enkele meters afstand passeren.
Niet veel later passeren we Kasteeltuin Oud-Valkenburg, maar helaas is deze alleen in het zomerseizoen geopend (van 14 april tot 2 oktober) en laat het nu medio oktober zijn. Volgende keer beter. Enkele meters verder, kijken we uit op Kasteel Schaloen. Een bijzonder fraai kasteel als je het ons vraagt. Het eerste kasteel op deze locatie stamt uit de 12de eeuw. Het huidige exemplaar is na de Franse Bezetting in 1814 door architect Pierre Cuypers gerestaureerd in een neogotische stijl.
Net na het kasteel steken we de Geul weer over om daarna weer te gaan klimmen. Nadat we ook het spoor zijn overgestoken, lopen we even parallel aan het spoor om daarna af te buigen richting de Daölkesberg. Een impossante kalksteenwand.
We lopen verder over brede paden over de Schaelsberg. Als we die ook weer zijn afgedaald, volgt een stuk asfalt. Waar de weg rechtsaf buigt, lopen wij rechtdoor een smal pad tussen de weilanden op. Op de Goudsberg slaan we linksaf en lopen we naar de Emmaberg. Onderweg passeren we grote holen (van zwijnen?). Vanaf de Hekerweg (een wat drukke weg) is de route wat minder: meer bebouwing en verkeer. Terug in Valkenburg maakt de route een flinke omweg die we niet helemaal begrijpen: als deze omweg ons nou nog langs een bijzonder plekje bracht, maar dat is niet zo. Behalve wat bebouwing en een parkje en de achterkant van het station is er niet heel veel te zien. En aangezien je het spoor alleen bij de Nieuweweg over kunt steken, kun je net zo goed wat afsnijden (vanaf de Dorbeekweg linksaf de Kloosterweg op). Op dit laatste stukje na is Hoogtewandeling Valkenburg aan de Geul een mooie wandeling met -voor Nederlandse begrippen- veel hoogtemeters. Het had nog leuker geweest als je met deze wandeling ook door het centrum van Valkenburg was gekomen, daar zijn we nu zelf nog maar even heen gelopen om de dag af te sluiten in een van de vele restaurantjes die Valkenburg rijk is.
0 reacties