In eerste instantie waren we naar Coromandel National Park gekomen om nog een paar -volgens locals mooie- wandelingen te lopen. Nu wil het toeval dat de Department of Conservation de toegangsweg, hut en een aantal wandelpaden twee dagen voor onze komst heeft afgesloten voor de rest van het seizoen. Komende winter worden alle paden en wegen gerepareerd die met de recente stormen zijn beschadigd. Voor ons dus geen mogelijkheid om hier te wandelen. Plan B moest dus uit de kast komen. Gelukkig hadden we al wel gekeken wat we nog meer zouden willen doen en dus was het snel besloten: de Hauraki Rail Trail.
Het 173 kilometer lange fietspad volgt twee historische treinverbindingen en loopt van Kaiaua naar Thames (het pad tussen Kaiaua en Pūkorokoro-Miranda is nog in aanbouw), van Thames naar Paeroa, van Paeroa naar Waihi, van Paeroa naar Te Aroha en van Te Aroha naar Matamata (in aanbouw). De Karangahake Gorge (tussen Paeroa en Waihi) behoort -volgens de website van de Hauraki Rail Trail- tot de 14 wonderen van Nieuw-Zeeland. Het was dan ook niet lastig kiezen welk deel we wilden fietsen. Omdat we echter in Thames zaten, hebben we ook gelijk het deel van Thames naar Paeroa gefietst, om daarna dus door te fietsen naar Waihi.
Hauraki Rail Trail: van Thames naar Paeroa
Nadat we onze fietsen hadden opgehaald bij Jolly Bikes in het centrum van Thames, zijn we Thames uitgefietst via de Thames Coastal Walkway. Thames was overigens aan het einde van de 19de eeuw (toen men goud vond in de Kuranui Stream), met 18.000 inwoners de grootste stad van Nieuw-Zeeland. Van deze florerende periode is nu echter niet heel veel meer te zien. Wij laten Thames dan ook snel achter ons om aan het 34 kilometer lange stuk naar Paeroa te beginnen.
Het is dat er bergen aan de horizon te zien zijn. Het nagenoeg vlakke fietspad loopt namelijk door de weilanden die vol staan met mooie zwart-wit gevlekte koeien. Oftewel, het is net of we in Nederland fietsen. Na 12 kilometer fietsen we langs een kaasboerderij. Omdat we de Nieuw-Zeelandse kaas inmiddels wel een beetje zat zijn (zelfs al koop je kaas met extra veel smaak, dan zit er nog steeds geen enkele smaak aan), zijn wij door gefietst. Via nog meer weilanden kwamen we uit in Hikutaia, waar we een goede kop koffie/chocolademelk hebben gedronken bij The Conveniant Cow (de lokale buurtsuper) om daarna door te fietsen naar Paeroa. Het is heel mooi dat je op de Hauraki Trail zelfs in een stad als Paeroa overal op een fietspad fietst. Echter heeft dit ook een keerzijde: de Hauraki Rail Trail slaat het centrum van Paeroa net over. Dus heel veel van Paeroa hebben we dan ook niet gezien.
Hauraki Rail Trail: van Paeroa naar Waihi
Nadat we Paeroa achter ons hadden gelaten, volgde het 24 kilometer lange pad naar Waihi. Binnen no-time kwamen we aan bij de Karangahake Gorge. Doordat de informatieborden niet heel duidelijk waren, reden we bijna direct de 1 kilometer lange treintunnel in. Maar dat wilden we helemaal niet. We wilden eerst namelijk de Windows Walk doen. Een wandelpad van ongeveer twee kilometer langs en door oude goudmijnen. Bijna overal waar je kijkt zie je overblijfselen van de goudmijnen: ruïnes van gebouwen, rails, mijnkarretjes. Alleen de kompels zelf ontbreken nog in het plaatje. Na een kort stukje lopen kwamen we aan bij de oude tunnels. Hoewel de meeste tunnels zijn dichtgemetseld, hebben ze er één open gelaten. In deze onverlichte mijntunnel zijn uitkijkpunten gemaakt vanwaar we een geweldig uitzicht hadden op de Karangahake Gorge om niet veel later aan de overkant van de rivier door de Karangahake Gorge terug te lopen naar onze fietsen.
Eenmaal weer op onze fiets, zijn we dit keer wel de spoortunnel in gefietst om er een kilometer verderop weer uit te komen. Vlak na het uitkomen van de spoortunnel zijn we nog even van het pad gegaan om de Owharoa waterval te bekijken (waar Jasper zich uiteraard weer even moest uitleven met het fototoestel). Vlak voor Waikino fietsten we vervolgens over het terrein van de Victoria Battery. De Victoria Battery werd gebruikt om stenen te vermalen om zo makkelijker naar goud te kunnen zoeken. Op het hoogtepunt van de goudkoorts stonden er ruim 200 vermalers, waarmee het verreweg de grootste Battery in Nieuw-Zeeland was.
In Waikino kun je je fiets op een trein zetten en de laatste 10 kilometer naar Waihi aan boord van een trein afleggen. Wij hebben deze laatste kilometers gewoon gefietst en dat was heerlijk. Waar het pad tot nu toe nagenoeg vlak was, werd het fietspad nu wat heuveliger, met af en toe zelfs een kort klimmetje waar we andere fietsers zagen lopen (maar zo steil was het nou ook weer niet…). Ondertussen slingerde de route verder langs de rivier om uiteindelijk uit te komen bij het treinstation van Waihi. Wij zijn nog iets verder gefietst, naar het Central Business District van Waihi. Ja dat staat er echt: Waihi CBD. Wij dachten in eerste instantie ook dat dit plaatsje niet zoveel voor zou stellen, maar ruim 100 jaar aan goudmijnen heeft er toch een aardig plaatsje van gemaakt. Waihi wordt dan ook gekenmerkt door een enorme dagmijn op zo’n 50 meter van de belangrijkste winkelstraat. Tot op de dag van vandaag wordt hier goud en zilver gedolven. Na alle historische goudmijn plekken gezien te hebben, was dit een mooi einde van onze fietstocht. Een kwartier later (wat driekwartier werd) werden we opgehaald door een taxi die ons met fiets en al terug bracht naar Thames.
0 reacties