Toen we Zion National Park en Bryce Canyon achter ons hadden gelaten, en op weg waren naar de Grand Canyon, vroegen we ons af wat we daar zouden kunnen verwachten. Aangezien zowel Zion als Bryce canyons zijn, dachten wij: nou dat, alleen dan in het groot. Toen we de South Rim uiteindelijk bereikte en de Grand Canyon opeens opdoemt aan de rechterkant, bleek niets minder waar: verdomd zeg, wat is die groot!
Wat we echter totaal niet verwacht hadden was dat een groot deel van de Grand Canyon in een bos ligt. Wanneer je naar de North of South Rim rijdt, zie je dan ook lange tijd niets van de Grand Canyon door het bos van het Kaibab National Forest. Des te spectaculairder is het als je opeens een uitzicht hebt over de Grand Canyon en je nabij de rand blijkt te rijden.
Omdat de Grand Canyon ruim 400 kilometer lang is en tussen de 15 en 29 kilometer breed is, heb je verschillende plekken waar je de Grand Canyon kunt bezichtigen. Nabij Las Vegas ligt bijvoorbeeld de West Rim. Dit is geen National Park, maar behoort toe aan de Hualapai-indianen. Hier is ook de Skywalk te vinden, een glazen brug 1200 meter boven de grond. Hoewel we de Skywalk graag hadden bezocht, zijn wij naar de South Rim gereden, samen met de North Rim onderdeel van het Grand Canyon National Park. Wij kwamen vanaf Bryce Canyon en hadden de Interstate 89A genomen en kwamen dus vanuit het oosten het park binnen. Ideaal want zo rijd je gelijk een goede 25 kilometer langs de Grand Canyon en heb je de kans om van een paar prachtige uitzichtpunten te genieten. Wij besloten echter door te rijden naar Grand Canyon Village, temeer omdat we nog geen slaapplek hadden geregeld, dus eerst maar eens bij een camping informeren. Eigenlijk is alleen Desert View een first-come, first-serve camping, maar die vonden wij iets te ver van alle belangrijke punten liggen (ligt namelijk bij de oost ingang van het park). Dus maar even doorgereden naar de Mather Campground. Hoewel dit een reservation only campground is, bleek er nog volop plaats te zijn (gelukkig). Dus tent uitstallen en weer terug naar de canyon zelf.
Je hebt verschillende mogelijkheden om de Grand Canyon te bezichtigen. Zo kun je veel geld uitgeven en een helikoptervlucht boven de Canyon maken. Wij kozen er echter voor om met beide benen op de grond te blijven en de rode shuttle bus te nemen. Dit is de bus die de volledige Hermit Road afrijdt (in de zomermaanden is deze weg afgesloten voor auto’s, dus moet je wel met de bus, tenzij je echt een goede reden hebt).
Naar verluidt liggen er enkele van de beste uitzichtpunten langs de Hermit Road. Hoewel, niet alle punten zijn even spectaculair. Houd je van steile afgronden ga dan naar Abyss.
Voor het beste uitzicht ga je naar Hopi Point.
Voor een uitzicht op de Colorado River ga je naar Mohave Point.
En wil je de Bright Angel Trail van boven zien, ga dan naar Trailview Overlook.
Vanaf ieder punt biedt de Grand Canyon dus weer nieuwe uitzichten. Bij ieder punt sta je echter opnieuw met ontzag te kijken naar de diepte die in de loop van miljoenen jaren is ontstaan door de Colorado River. Hoewel het natuurlijk aanlokkelijk is om in de airconditioning gekoelde bus te zitten, kun je ook (een deel van) de Rim Trail lopen. Dit is een wandelpad dat langs de Hermit Road loopt. Wij hebben een deel van de route van de bus terug gelopen over deze Rim Trail. Je loopt dan vlak langs de rand van de Canyon en komt op punten waar het net even iets minder druk is dan op de punten waar de shuttle bus stopt. Zeker de moeite waard, als je de hitte niet erg vindt.
De Grand Canyon ervaar je echter het beste door ‘m van onderen te bezichtigen.
Oftewel, een wandeling naar beneden. Op onze tweede dag in de Canyon kozen wij ervoor om helemaal naar de rivier te lopen (zie ook: Hiken in de Grand Canyon: South Kaibab to Bright Angel trail). Doe dit echter alleen als je een geoefende loper bent en weet wat je doet (wij lopen best veel, maar het viel ons toch nog best tegen). Naar beneden kom je namelijk wel, maar veel mensen onderschatten de hitte in de Canyon zelf, waardoor ze moeite hebben om weer terug te komen. Een dag nadat wij de wandeling hebben gemaakt is er bijvoorbeeld nog iemand overleden op het Bright Angel Trail, en helaas is dit geen uitzonderlijke gebeurtenis. In de zomermaanden moeten de rangers bijna dagelijks mensen uit de Canyon redden die de hitte en zwaarte van de wandeling hebben onderschat. Geloof je dit niet, scrol dan eens over deze pagina, waar alle berichten van noodhulp op staan. Dus bedenk je goed welke wandeling je doet, en ga op tijd terug: voor een dagwandeling op de South Kaibab Trail niet verder dan Skeleton Point en voor een dagwandeling op de Bright Angel Trail niet verder dan Indian Garden. Al lopende zie je echter wel de verschillende rotslagen van de Grand Canyon: het pad verandert bijvoorbeeld elke paar meter van kleur doordat je je op een andere rotslaag bevindt. Eenmaal een stuk afgedaald in de Canyon heb je een goed uitzicht op de Canyon randen en ervaar je echt hoe immens de kracht van het water is. Uiteraard wordt deze beleving alleen maar groter naarmate je dieper afdaalt in de Grand Canyon. Maar nogmaals, er wordt niet voor niets zoveel gewaarschuwd!
0 reacties