Op de hielen gezeten door een flinke storm die ten zuiden van Bologna in ontwikkeling is, trappen we stevig door. Met de lunch komen we aan in Ferrara, waar we de toerist uithangen, om aan het einde van de middag nog iets verder te fietsen om te eindigen in Fratta Polesine.
Nadat we gisteravond uit eten zijn geweest met een oud collega van Jasper, was het wat laat voordat we op bed lagen. Daarom hadden we wekker met wat later gezet. Toen we uiteindelijk van de camping weg fietsten, hing er ten zuiden van Bologna een behoorlijk donkere lucht. Gelukkig zetten wij koers naar het noorden. Ondanks dat het weerbericht aangaf dat we de hele middag de wind in de rug zouden hebben, hadden we in werkelijk een forse tegenwind. Waarschijnlijk was de donkere lucht die we in het zuiden zagen hangen, zich aan het voeden met warme vochtige lucht. Later zouden we namelijk horen dat het ten zuiden van Bologna behoorlijk gespookt heeft, maar gelukkig hebben wij daar niets van meegekregen.
Via smalle plattelandsweggetjes fietsten we de Povlakte op. Naar mate we verder fietsten, passeerden we steeds meer vervallen huizen en dorpjes die betere tijden hadden gekend. Volgens ons routeboekje zou er in San Pietro Capofiume een koffietentje zitten, maar eenmaal in het dorpje kon je er gerust een kanon afschieten zonder ook maar iemand te storen. Wat ooit een barretje was geweest had nu dichtgetimmerde ramen. Gelukkig had het volgende plaatsje, San Pietro Capofiume, nog wel een heus centrum. Een paar kleine winkels en een restaurant annex bar. Bij deze laatste hebben we even een kopje koffie gedronken.
Ferrara
Vanaf San Pietro Capofiume zijn we het kronkelende riviertje de Po Morto di Primaro naar het noorden gevolgd, tot we uitkwamen in Ferrara. Daar hebben we het eerste de beste terras op het Piazza della Catedrale gepakt om eerst eens uit te zoeken wat we in Ferrara zouden doen. Toen onze koffie met gebak op was zijn we een rondje gaan lopen. Eerste stop was het Castello Estense. Dit kasteel dat midden in het centrum van Ferrara ligt, werd gebouw aan het einde van de veertiende eeuw, eerst als burcht en later omgetoverd tot paleis.
Vervolgens zijn we via Al Brindisi het centrum ingelopen. Al Brindisi bestond al in de 12de eeuw, als café voor de werklui die de naastgelegen kathedraal bouwden. Volgens Guinness is Al Brindisi daarmee het oudste café ter wereld. Helaas voor ons was Al Brindisi echter gesloten. Via één van de vele winkelstraten zijn we naar de Via delle Volte gelopen. Naar verluid een levendige stad ten tijde van de middeleeuwen. Vandaag de dag heerst er een serene rust, maar mooi is het wel. De straat wordt namelijk gekenmerkt door de vele passages die de gebouwen aan weerszijden van de Via delle Volte verbinden.
Daarna zijn we naar de andere kant van het centrum gelopen om Palazzo dei Diamanti te bekijken. Dit paleis, dat in de 16de eeuw is gebouwd als residentie voor de Este-familie (heersers van het Hertogdom Ferrare van de 13de tot de 16de eeuw). Het Palazzo dei Diamanti is vooral bijzonder vanwege de 8.500 witte marmeren stenen waar de gevel mee is bekleed. Deze stenen zijn zo geslepen dat het net diamanten zijn, waardoor het er bijzonder fraai uitziet.
Na nog een rondje door het centrum van Ferrara gelopen te hebben, hebben we net achter Castello Estense, aan het Parco della Luna, geluncht. Een goed gevulde pasta bij een hip restaurant. Met een volle maag zijn we weer op de fiets gestapt. Eigenlijk was het plan om in Ferrara te blijven. Echter was er blijkbaar een congres waardoor alle hotels in en rond Ferrara volgeboekt waren. En bij gebrek aan camping, zat er niets anders op dan nog maar wat kilometers maken. Ferrara waren we vrij snel uit. Daarna volgde een lang stuk over een fietspad tot we uitkwamen bij de rivier de Po. In Pontelagoscuro zijn we de Po overgestoken om aan de overzijde de Po heel even stroomopwaarts te volgen. In Occhiobello zijn we van de Po afgeslagen. Via smalle plattelandsweggetjes zijn we uiteindelijk uitgekomen in Fratta Polestine.
Fratta Polestine
Fratta Polestine wordt gekenmerkt door diverse grote landhuizen. Het eerste grote landhuis, Villa Badoer, is rond 1560 gebouwd voor de Venetiaan Francesco Badoer om als administratief centrum te dienen voor zijn landerijen. Vanwege de ligging aan de rand van de Republiek Venetië en dicht bij Ferrara, trokken meer notabelen naar Fratta Polestine, waardoor er meer landhuizen verrezen. Hoewel Villa Badoer is opgeknapt (en op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat), zijn veel andere villa’s enigszins vervallen. Op de fiets zijn we het dorpje snel rondgefietst, waarna we ons maar eens gaan melden bij het motel. Niet dat we daar slapen, maar de eigenaar van het motel, beheert ook de benzinepomp van het dorp, een luxe B&B en een normale B&B. Bij gebrek aan campings, hebben wij een nachtje geboekt in het Karingo House, de normale B&B. En nu komt het bijzondere, onze fietsen mogen we achterlaten bij het motel, waar ze veilig in de garage worden gezet. Wij worden vervolgens met een auto naar de andere kant van Fratta Polesine gebracht (waar we nog gefietst hebben) om onze intrek te nemen in het Karingo House.
De statistieken van vandaag
Van: Bologna (Centro Turistico Città di Bologna), naar: Fratta Polesine (B&B Karingo House)
Totaal: 101.3km
Geklommen: 185m
Gedaald: 209m
Hoogteprofiel:
0 reacties