Het is flink warm, daarom vertrekken we vroeg vanaf het Lago di Bolsena om nog even in wat koelere temperaturen te kunnen fietsen. Via pittoreske dorpjes fietsen we zo’n 85 kilometer naar een bed & breakfast net ten noorden van Seggiano.

Alle campinggasten liggen nog op één oor als wij van de camping af fietsen. Na een kort stukje langs het Lago di Bolsena gefietst te hebben, slaan we linksaf om weer op de route naar Nederland te komen. Omdat we vanaf hier op een ‘drukkere’ weg fietsen doen we voor de zekerheid onze fietsverlichting nog maar even aan. Hoewel, de nieuwe koplamp van Jasper blijkt het niet te doen: één flits en dan niets. Een dag voor onze vakantie binnengekregen, hageltje nieuw dus en nog niet één keer kunnen gebruiken. Nouja, dan fietst Jasper maar even een tijdje achter Marjon.

Vanaf de camping was het eigenlijk één lange klim naar Sorano. Onderweg werden we nog wel even opgehouden door pumba die midden op de weg liep te grasduinen. Maar toen dit zwijn de bosjes verkoos boven het kale asfalt, konden wij ook weer verder. Sorano is volgens sommigen het mooiste dorp van Toscane. Oké, wij waren er op een belachelijk vroeg tijdstip waardoor er nog niets open was, daardoor vonden wij het niet een heel bijzonder dorpje. Het ligt mooi, maar doe ons dan toch maar Vitorchiano.

Na Sorano kregen we een klein stukje afdaling, om daarna weer een een stuk te klimmen. Na een lang stuk op en af, begon de volgende klim. Doordat het inmiddels behoorlijk warm en benauwd was, droop het zweet in grote hoeveelheden van ons af. Hoe dichter we bij Castell’Azzara kwamen, hoe meer de lucht links van ons ging betrekken. Op ongeveer een kilometer van Castell’Azzara hoorden we het zelfs even rommelen, maar op een handvol druppels na hebben wij niets van deze bui meegekregen.

Santa Fiora, Borghi più belli d’Italia

In Castell’Azzara hebben we bij de lokale (mini) Coop wat te eten en drinken gehaald en op het plein bij het gemeentehuis opgegeten. Toen we weer een beetje waren opgedroogd, zijn we weer opgestapt. Kilometers lang ging de route op en neer, tot we eindelijk een lang stuk konden afdalen om daarna nog even twee kilometer te klimmen naar Santa Fiora. In Santa Fiora hebben we op (ook weer) op het plein bij het gemeentehuis, tegenover het mijnwerkers museum wat gegeten. Daarna hebben nog een rondje gelopen door het dorpje. Door de vele smalle steegjes hadden we op een gegeven moment het idee dat we bij iemand de tuin inliepen, maar dat was niet zo. Het uitzicht dat we kregen was echt fenomenaal. Van boven af keken we neer op de Peschiera, een groot waterbekken dat in de late middeleeuwen is aangelegd. Santa Fiora is alleen al vanwege dit uitzicht met recht een Borghi più belli d’Italia (één van de mooiste dorpjes van Italië).

Vanuit Santa Fiora klom de route nog wat verder (geleidelijk) over de flank van de Monte Amiata. Rechts van ons zien we de 1.732 meter hoge top van deze oude vulkaan. Hoewel de vulkaan al 180.000 jaar niet meer is uitgebarsten, komen er nog wel geisers en heetwaterbronnen voor in het gebied. Wat verder ook opvalt is hoe groen het hier is. Een bosrijk gebied en dat is niet verkeerd, aangezien we door de bomen af en toe nog even in de schaduw kunnen fietsen.

Lokale gerechten en zelf gemaakte wijn

Toen we het hoogste punt op de flank van de Monte Amiata gepasseerd waren, volgde een afdaling naar Castel del Piano en daarna nog verder naar Seggiano. Werkelijk waar, het éne dorpje ligt er nog mooier bij dan het andere. Met name het uitzicht dat we hadden vlak voor we Seggiano binnenreden was erg mooi.

En dan denk je er te zijn als je in Seggiano bent, maar nee hoor. Bij gebrek aan camping hebben we weer een B&B geboekt, alleen blijkt deze 2,5 kilometer buiten Seggiano te liggen. En jawel, die volledige 2,5 kilometer liepen omhoog. Heerlijk zo’n klim midden op de dag. Druipend van het zweet kwamen we aan bij Terre d’Orcia. Nadat we ons hadden opgefrist, konden we ’s avonds aanschuiven voor het diner. Ze serveerden lokale gerechten: Marjon koos een stoof van wild zwijn en Jasper een stoof met kip dat alleen in deze regio wordt geserveerd. De eigenaar van Terre d’Orcia maakt zelf olijfolie en die was me een partij lekker, net zoals de rode wijn die door familie werd gemaakt. Op dit soort momenten balen we dat we op de fiets zijn en niet even een doosje achterop kunnen laden.

De statistieken van vandaag

Van: Lago di Bolsena (Camping La Grata), naar: Seggiano (Terre d’Orcia)
Totaal: 85,25km
Geklommen: 1.584m
Gedaald: 1.388m
Hoogteprofiel: