Fietsen van Rome naar Nederland – Dag 22: Hemsbach – Bingen

Hoewel het weerbericht weer een dag vol regen aangeeft, fietsen we zonder regen weg van de camping in Hemsbach. Over smalle weggetjes tussen de landerijen, fietsen we naar de veerpont bij Nierstein, waar we de Rijn oversteken. Daarna volgen nog meer landerijen voordat we weer uitkomen bij de Rijn.

Toen we gisteravond naar bed gingen, begon het te regenen en dat heeft het de rest van de nacht gedaan. De weersverwachting voorspelde ook voor vandaag overdag veel regen. Maar geheel tegen de verwachting in, zijn we zonder regenkleding aan weggefietst van de camping in Hemsbach. Toen we Hemsbach uit waren en we in de landerijen fietsten, zagen we veel donkere wolken hangen. Maar (spoiler alert), blijkbaar zijn we tussen de buien doorgefietst en hebben we het de hele dag droog gehouden.

Van twee Nederlandse fietsers die vannacht op de camping naast ons stonden hadden we gehoord dat het niet een hele bijzondere etappe zou zijn. Ze zeiden zelfs ‘neem maar een puzzelboekje mee voor onderweg’. Nu we door de landerijen fietsen, snappen we wat ze bedoelden. Niet dat het niet mooi is, in tegendeel, het landschap is zeker mooi. Maar na de zoveelste heuvel met uitzicht over de landerijen heb je het wel een keer gezien.

Toen we in Gernsheim kwamen, zagen we heel even de Rijn. We reden echter over een drukke weg tussen grote industrie, dus echt een mooi zicht op de Rijn was het nog niet. Iets verderop reden we in Gernsheim langs een Netto met café, waar we ons dagelijkse gebakje hebben gegeten.

Na Gernsheim reden we veel over grindpaden. Door alle regen van vannacht, waren deze paden behoorlijk nat. Onze fietsen hebben het daardoor zwaar te verduren.

Bij Nierstein zijn we de Rijn per veerpont overgestoken. Terwijl we naar de overkant vaarden, hadden twee wat oudere mannen interesse in onze GPS. Daarna wilden we ze ook wel weten waar we vandaan kwamen en waar we naar toe gingen. Toen we al lang en breed aan de overkant stonden, begon een van de oude mannetjes een hele voordracht te houden over de Deutschland Ticket. De andere man vroeg al of hij soms iets kreeg als hij ons een ticket wist te verkopen.

Nadat ze ons wel tien keer een fijne reis hadden gewenst, zijn we weer opgestapt. Een korte klim volgde naar het Weingut gebied: rollende heuvels vol met wijnvelden. Net voor Körgenheim hebben we bij een picknicktafel wat gegeten. Daarna veel van hetzelfde: smalle weggetjes tussen de landerijen. Sommige van deze weggetjes waren behoorlijk modderig, waardoor onze fietsen er nu echt niet meer uitzien. Ondertussen werd het steeds beter weer en langzaam kwam de zon er meer en meer tussendoor. Dat hadden we niet gedacht toen we het weerbericht voor vandaag lazen.

Via verschillende kleine dorpjes, waarvan sommige met mooie vakwerkhuizen, reden we verder in noorderlijke richting. Langzaam zagen we ook weer meer industrie verschijnen, het teken dat we in de buurt kwamen van de Rijn. Vlak nadat we de snelweg A60 zijn overgestoken, passeerden we de ruïne van de Hindenburgbrücke. Deze brug, die een kilometer lang was verbond sinds 1915 de twee oevers van de Rijn. Maar aan het einde van de Tweede Wereldoorlog is de brug verwoest en nooit meer herbouwd. Wat overblijft zijn enkele betongewelven aan weerszijden van de Rijn.

Vlak na het passeren van de Hindenburgbrücke hebben we onze tent opgezet op Campingplatz Hindenburgbrücke, waar we ’s avonds op het terras langs de Rijn van een schnitzel hebben genoten.