We fietsen over oude spoorlijnen door uitgestrekte bossen. We komen na zo’n 90 kilometer uit op een kleine camping bij het vliegveld van Elchingen, waar we een privérondleiding over het vliegveld krijgen.
Na een uitgebreid ontbijt bij het café van de supermarkt tegenover de camping, zijn we maar eens opgestapt. De eerste 5 kilometer liepen over dezelfde weg als we gisteren waren gekomen. Toen we weer bij Lech kwamen, zaten we weer op de Reitsma Route naar het noorden.
Een paar kilometer verder, net na Hammel, sloeg de route rechtsaf de Weldenbahn op. De Weldenbahn is een voormalige spoorlijn van 25km tussen Augsburg en Welden. Omdat het aantal passagiers sterk terugliep, is de spoorlijn in 1986 opgeheven. Wat overblijft is een fijn fietspad door het bos. Omdat het de voormalige spoorlijn volgt, zijn alle klimmen en afdalingen zeer geleidelijk.
Vanaf Welden fietsen we weer over en/of parallel aan een grotere weg, wederom door een groot bos. Net na Riedsend volgende een flinke afdaling. Helaas lag er onderaan de afdaling een voorrangsweg die we over moesten steken en dus moest de snelheid er uit. Na nog wat plattelandsweggetjes kwamen we uit in Dillingen an der Donau. Bij het binnenrijden van Dillingen an der Donau kwamen we de zevende fietser van vandaag tegen, alleen fietsend richting het zuiden. Ook in het centrum van Dillingen an der Donau kwamen we verschillende fietsers tegen, alleen Duitsers die de Donau-route fietsen.
Nadat we een rondje hebben gelopen door het centrum van Dillingen an der Donau, hebben we een terrasje opgezocht om een gebakje te eten. Daarna hebben we boodschappen gedaan, waar we aan de praat raakten met twee Duitse fietsers die ook de Donau-route fietsten.
In eerste instantie twijfelden we of we in Dillingen an der Donau zouden blijven om te genieten van een lekker kort dagje fietsen, of dat we verder zouden fietsen zodat het de volgende dagen beter zou uitkomen qua kilometers. Uiteindelijk is het dat laatste geworden.
Vanuit Dillingen an der Donau zijn we langs de Egau naar Wittislingen gefietst. Net buiten Wittislingen hebben we aan de Härtsfeldbahn wat geluncht bij een picknickplek. Dit onder het genot van flink harde techno muziek. Blijkbaar is er in de buurt een festival.
Na de lunch zijn we verder gefietst over de Härtsfeldbahn. Ook dit is een voormalige spoorlijn die van Dillingen an der Donau naar Aalen Härtsf liep, maar al in 1972 werd ontmanteld. Twee delen van deze spoorlijn zijn tegenwoordig een museumspoorlijn (de Härtsfeld-museumbahn), waar we net na Dischingen langs kwamen te rijden. Van de trein echter geen spoor te herkennen (sorry voor de woordspeling).
Eerste lekke band na 10.000 kilometer fietsen
Met nog zo’n 10km te gaan naar onze eindbestemming voor vandaag, riep Marjon dat ze iets geks hoorde/voelde. Helaas bleek dit gekke gevoel een lekke band te zijn. We hebben geprobeerd de band op te pompen en er vervolgens nog wat mee te rijden. Dat ging best aardig, tot de band na 1,5km weer redelijk leeg was. Dus opnieuw de band opgepompt. Zo hebben we het laatste stuk afgelegd: iedere pakweg 1,5km wat lucht er in en snel door. Dat heeft gewerkt want we hebben onze camping bereikt. En wat voor één!
Vlak voor Elchinen auf dem Härtsfeld staan we op een vliegveld (soort Teuge) waar ze een klein kampeerveld hebben voor piloten/vliegtuigspotters/fietsers. Toen we ons melden, moesten we gelijk mee komen naar de verkeerstoren. De persoon die net nog een vliegtuig naar binnen loodste, draaide zich om en begon op een kassa te tikken om de kosten voor het kamperen te berekenen. Daarna zijn we door het hoofd financiën van de plaatselijke vliegclub naar het kampeerveld gebracht, dat we helemaal voor ons alleen hebben. Toen we iets later nog even naar wat vliegtuigen wilden kijken, kwamen we het hoofd financiën weer tegen en deze nam ons gelijk mee over het hele vliegveld. Hangar in, hangar uit. Hij liet ons een van de modernste zweefvliegtuigen zien, om daarna hun oudste, houten, zweefvliegtuig te tonen. In de volgende hangar troffen we gemotoriseerde vliegtuigen die in revisie waren, alsmede een modern vliegtuig met een diesel motor. Erg leuk om zo’n privérondleiding te krijgen.
Toen we alle hangars hadden bekeken, zijn we maar weer teruggelopen naar onze fietsen om de tent op te zetten. Terwijl Marjon is gaan douchen (in een fantastisch toiletgebouw), heeft Jasper de band van Marjon geplakt. Het lek was snel gevonden: een groot stuk glas had de antileklaag doorboord en een gat geslagen in de binnenband. Alleen nu ontstond er een nieuw probleem: het ringetje om het ventiel zat er scheef op (blijkbaar altijd zo geweest), en dat kreeg Jasper en met geen mogelijkheid van af. Dus band nu maar geplakt om in de komende dagen maar een fietsenmaker op te zoeken zodat die de ring van het ventiel kan halen.
’s Avonds zijn we uit eten gegaan in het Griekse restaurant op het vliegveld. We werden wel een beetje aangestaard toen we binnenkwamen, aangezien wij een toch wat buiten de boot vielen bij de ons kent ons mensen die al in het restaurant zaten. Ook konden we aanschuiven aan een 6-persoonstafel waar al 2 andere mensen aan zaten. Ach, prima. Het eten smaakte goed, weer eens wat anders dan al die pasta van de afgelopen dagen. Als afsluiter kreeg Marjon nog een glaasje ouzo. Benieuwd hoe het fietsen morgen gaat….
De statistieken van vandaag
Van: Mülhausen (Lech-Camping), naar: Elchingen auf dem Härtsfeld (Campingplatz Flugplatz Elchingen)
Totaal: 90,72km
Geklommen: 578m
Gedaald: 432m
Hoogteprofiel:
0 reacties