We vertrekken vroeg vanuit Glurns om de verwachtte regen voor te zijn. We fietsen droog over de Reschenpas, maar in de afdaling begint het te regenen. In de regen fietsen we door een klein stukje Zwitserland naar Oostenrijk om na 100km uit te komen in Imst.
Na het beklimmen van de Stelviopas, gisteren, hadden we gedacht vandaag wakker te worden met spierpijn. Gelukkig viel dat heel erg mee. Wel liep de wekker vandaag weer wat vroeger af. De weersvoorspelling gaf namelijk aan dat het vanaf 10:00 uur fors zou gaan regenen. Omdat we vandaag nog een bergpas over moeten (de Reschenpas), willen we vroeg weg om zoveel mogelijk kilometer te maken voor het gaat regenen.
Om half zeven reden we daarom al van de camping af. Terwijl heel Glurns nog op één oor lag, hebben wij koers gezet naar het noorden. Net buiten Glurns begon ook de klim, zo’n 8km 5-10%. De eerste kilometers gingen snel en we zaten vrij snel in Mals. Ook in Mals (iets groter dan Glurns) heerste nog een serene rust. Zelfs de bakker werd nog bevoorraad. Net buiten Mals werd de route wat steiler, en na het volgende plaatsje (Burgeis), nog iets steiler. Ondertussen volgen we Adige verder stroomopwaarts. Van de brede rivier van een paar dagen geleden, is niet veel meer over.
Hoe hoger we kwamen, hoe slechter het zicht werd. Toen we langs de Haidersee fietsten, was het uitzicht door de laaghangende wolken dermate slecht dat je de overkant van het meer niet eens kon zien. Maar ach, gelukkig was het nog droog. Net voor St. Valentin sloeg de route linksaf de stuwdam op om via de westelijke oever van Reschensee te fietsen. Dit terwijl aan de oostelijke oever juist wat bijzonders te zien is. Aangezien er ook een mooi fietspad langs de oostelijke oever ligt, snappen we niet dat de Reitsma Route de westelijke oever volgt.
De verdronken toren
De Reschensee is een stuwmeer, gebouwd tussen 1948 en 1950. Door de stuwdam, kwamen het oorspronkelijke dorp Graun en een deel van Reschen onder water te staan. 163 huizen werden gesloopt, behalve 1 toren. Deze toren steekt nu nog steeds boven water uit. Met uitzicht op de toren (waar tegenwoordig een dam omheen ligt om het water hoog te houden) hebben we een reep gegeten.
Vervolgens zijn we verder langs de oever van het stuwmeer gefietst om uit te komen in Reschen. Vanuit Reschen volgden we een landbouwweg vals plat omhoog. Van de Reschenpas zelf was niets te zien, aan het verloop van de route was duidelijk te merken dat we niet langer klommen, maar langzaam begonnen te dalen.
Van Oostenrijk naar Zwitserland
Net na het passeren van de Reschenpas, passeerden we de oude grensgebouwen van Italië en Oostenrijk. De route daalde af naar Nauders. Vanaf Nauders sloegen we de Martinsbrucker Strasse op, die weer een stukje omhoog liep. We verbaasden ons dat er op deze brede asfaltweg helemaal geen verkeer reed. Toen we na ongeveer 1km op het hoogste punt kwamen, bleek waarom: de weg was in verband boswerkzaamheden afgesloten voor al het verkeer. Gelukkig hing er ook een briefje aan de hekken waarop stond dat fietsers er wel langs konden. Toen we daar stonden, begon het wat te druppelen. We keken elkaar aan: nu al de regenkleding aantrekken of nog even doorfietsen? We besloten om alvast onze jas aan te trekken, maar omdat het nog niet heel hard regende lieten we de regenbroek nog even in de tas. Dat hebben we geweten! Toen we bij de tweede haarspeldbocht kwamen, begon het hard te regenen, waarbij zelfs een klap onweer viel. In de volgende haarspeldbocht zijn we gestopt om alsnog onze regenkleding aan te trekken. Daarna zijn we in de stromende regen verder naar beneden gefietst.
Aan het einde van de afdaling passeerden we bij Martina de Zwitserse grens. Daarna liep de route door een mooie kloof waar de Inn doorheen stroomt. Alleen hebben wij hier door de regen niet heel veel van gezien. Na een kort stukje Zwitserland, fietsten we uiteindelijk Oostenrijk weer in. Dit keer was er niets te zien van een grenspost. Gelukkig lieten we de ergste regen in Zwitserland. In Pfunds konden we zelfs onze regenkleding weer uittrekken en hebben we bij een Bike cafe een apfelstrudel gegeten. Ze zagen zeker dat we trek hadden, want dat waren geen kleine stukjes die ze sneden! Heerlijk.
Na regen komt, nog meer regen.
Toen we weer opstapten was het droog, maar we waren Pfunds nog niet uit of het begon weer ter regenen. Dus langs de kant van de weg onze regenkleding maar weer aangetrokken. In Ried im Oberinntal zijn we bij de supermarkt gestopt. Daar hebben we wat te eten gehaald en hebben we onder de overdekte picknicktafel geluncht.
Na de lunch was het wederom droog en dus zijn we zonder regenbroek verder gefietst. Niet veel later werd het zowaar nog even mooi weer. In deze zeldzame momenten hadden we een schitterend uitzicht op de bergen om ons heen. Door de zon was het ook gelijk warm en dus kon ook de jas uit.
De route bleef bleven de Inn volgen, wel ging route wat op en neer en reden we zo af en toe door een dicht bos. Leuk voor de afwisseling. Toen we net voorbij Landeck waren (leuk stadje), zagen we achter de lucht ons in rap tempo weer donker worden. Het duurde dan ook niet lang of we voelden de eerste druppels weer. Dus weer snel regenjas en -broek aangetrokken. Zo zijn we verder gefietst tot aan Imst, toen de regen weer overging in zon. Gelijk werd het weer warm en dus kon de regenkleding weer uit.
Volgens het routeboekje is Imst de mooiste stad aan de route. Alleen ligt de stad op zo’n 5km van de route, waarvoor je ook nog eens omhoog moet fietsen. Aangezien wij er wel beetje klaar mee waren voor vandaag, zijn we enkel naar de camping in Imst gefietst. Deze bleek overgenomen en net gerenoveerd te zijn met nieuw sanitair. Heerlijk douchen dus na zo’n regenachtige dag.
De statistieken van vandaag
Van: Glurns (Campingplatz im Park), naar: Imst (Campingpark FiNK)
Totaal: 102,92km
Geklommen: 1.115m
Gedaald: 1.275m
Hoogteprofiel:
0 reacties