Na een paar dagen San Francisco konden we om 10.00 uur onze auto ophalen. Na het nodige papierwerk ingevuld te hebben, zeiden ze: ‘zoek er maar één uit die in deze rij staat, sleutels zitten erin en nog een fijne dag verder!’ Oké, dat gaat wel heel makkelijk. Dus zo gezegd, zo gedaan en weg waren we.
En dan kom je op de snelwegspaghetti van San Francisco. Vooraf hadden we de route goed uitgestippeld, maar in Amerika doen ze helaas niet zo aan verkeersborden. Ja, ze hebben ze wel, maar dan vaak vlak voor de afslag waardoor je niet echt goed kunt anticiperen op wat komen gaat. Maar zonder brokken te maken hebben we snelwegspaghetti van San Francisco achter ons gelaten, en toen we eenmaal de drukte uit waren ging het ook gelijk een stuk makkelijker. Na zo’n twee uur rijden zijn we in Oakdale even gestopt: de beentjes strekken, boodschappen doen en lunchen. Daarna maar weer verder. Net voor Yosemite nog een mooie bergpas, waar je het landschap zag veranderen. Van redelijk dor naar ruig en groen.
Op internet hadden we gelezen dat het erg druk kan zijn op de toegangswegen naar Yosemite, dus we waren op alles voorbereid. Nergens voor nodig want er stond geen enkele wachtende voor ons. Dus even de Annual Pass gekocht en verder maar weer. Vanaf de ingang van het park was het nog zo’n 30 minuten rijden naar de Crane Flats Campground (die we vooraf via internet hadden gereserveerd). Daar aangekomen werden onze gegevens gecheckt en werd ons verteld dat er beren waren gesignaleerd op de camping. Beren, op de camping, vet! Helaas echter voor ons: in de drie dagen dat we op deze camping waren hebben we geen beer gezien. En maar waarschuwen die Amerikanen.
Na ons geïnstalleerd te hebben, zijn we nog maar even naar de vallei gereden. Vanaf de Crane Flats Campground doe je daar ongeveer een half uur over. Een half uur over een weg die behoorlijk naar beneden loopt (Big Oak Flat Road). In plaats van gas geven moet je dus veel bijremmen. Ondertussen moet je overigens wel om je heen blijven kijken, want naar mate je dichter bij de vallei komt, hoe beter het uitzicht wordt.
Zeker als je ook nog even het ommetje naar het Tunnel Viewpoint maakt, vanwaar je een groot deel van Yosemite Valley kunt overzien.
Met de 1000 meter hoge steile rotswand van El Capitan op links en de enorme halve koepel van Half Dome op rechts. Wat een reuzen, en wat voel je je klein als je die natuurpracht ziet. Gelijk begint het te kriebelen om de natuur weer in te trekken, dus in de auto en naar het visitor center om te vragen wat de status is van de verschillende wandelpaden en om te vragen of er niet toevallig nog een hele kleine ieniemienie kans is om een permit te bemachtigen voor Half Dome. Maar helaas, dat was niet zo. Tja, er moet iets over blijven voor de bucket list zullen we dan maar denken, maar dat we die ooit gaan beklimmen staat vast.
De dame achter de balie raadde ons de ‘Mist Trail’ aan. Vooraf hadden we bedacht om de ‘Yosemite Falls Trail’ te doen, alleen bleek deze waterval nagenoeg droog te staan en daardoor niet zo spectaculair te zijn als dat die anders is. Dus de ‘Mist Trail’ zou het dan maar worden, de volgende dag wel te verstaan. Dus weer terug naar de camping, eten koken en naar bed. Er weer vroeg uit om de Mist Trail te lopen.
Drie uur hebben we er uiteindelijk over gedaan. Niet echt een day-hike te noemen, maar wel een prima inkomertje voor onze vakantie in West-Amerika. Toen we weer terug waren bij de auto hebben we eerst maar even geluncht met een broodje hotdog die ze daar slim hadden gepositioneerd. Tja, al die Amerikanen die hebben natuurlijk hartstikke trek gekregen van zo’n wandelingetje in de bergen, dus die hotdogs verkochten wel. Daarna weer in de auto gestapt om nog een deel van Tioga Road te rijden, de noordelijke snelweg door Yosemite National Park. Aangezien de weg zelf ruim 60 mijl lang is, ging het ons net iets te ver om de hele weg te rijden. Wij zijn maar tot de Olmsted Point Overlook gegaan, naar verluidt één van de betere uitzichtspunten langs de Tioga Road. En uitzicht heb je zeker: opnieuw een goed zicht op Half Dome (alleen dan vanaf de andere kant gezien in vergelijking met het Tunnel Viewpoint).
Na opnieuw de nodige foto’s gemaakt te hebben en bijna van de berg geblazen te zijn door de wind, zijn we maar weer terug gereden naar de camping, waar ons nog één nachtje in de tent restte alvorens we verder zouden trekken naar Sequoia National Park, maar voordat we daar echt heen zouden gaan hebben we eerst nog een stop gemaakt bij Glacier Point: oftewel een geweldig uitzicht als je niet zo van wandelen houdt!
0 reacties