Wandelen op de Chinese Muur

’s Ochtends al behoorlijk optijd, kwam er een busje bij ons hotel voorrijden, dat ons samen met een aantal andere toeristen naar de Chinese Muur bij Mutianyu zou brengen. Een rit die bijna twee uur duurde, maar toen we het busje eenmaal uit mochten, stonden we dan ook bij de Chinese Muur. Althans, aan de voet van de berg. We moesten nog wel even met de kabelbaan omhoog.

Gaandeweg onze tocht omhoog zagen we steeds meer van de muur tevoorschijn komen. Wonderbaarlijk hoe men dit enorme bouwwerk heeft kunnen bouwen. Rond 200 voor Christus is men ten tijde van de Qindynastie begonnen aan de bouw van de muur. Eeuwen later, tijdens de Mingdynastie (1368-1644) werd de muur verder verstevigd en verlengd en werden alle losse stukken muur met elkaar verbonden, waardoor de kilometers lange muur is ontstaan zoals we die vandaag de dag kennen. De muur start (of eindigt, het is maar hoe je het ziet) in het oosten van China (op zo’n 300km afstand van Beijing) Bo Hai, waar een groot fort staat dat recent is opgeknapt: Oude Drakenkop. Dit fort is een belangrijke toeristische trekpleister. Via een 6.259 kilometer lange, kronkelige route loopt de muur tot Lop Nur in het zuidoostelijk deel van de autonome regio Sinkiang. De volledige verdedigingslinie, dus niet alleen de muur maar ook de natuurlijke barricades heeft een lengte van ruim 8.850 kilometer.

En nu staan wij gewoon bovenop dit eeuwenoude bouwwerk, dat sinds 1987 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staat. Wat vet! We hadden wel gehoord dat het eigenlijk best lastig is om over de Chinese Muur te lopen, en dat blijkt ook echt zo te zijn: op sommige stukken is de muur in hele slechte staat. Waar wij waren viel dat nog wel mee, maar waren het vooral de enorme traptreden die moeilijk te beklimmen waren. Maar na de nodige inspanning is de beloning des te groter.

Na onze ogen uitgekeken te hebben, was het weer tijd om naar beneden te gaan. Je kunt op dezelfde manier terug, namelijk via de kabelbaan. Wij kozen er echter voor om op een iets avontuurlijkere manier naar beneden te gaan: via een rodelbaan. Oké, de naam en het aanzicht van de rodelbaan klinkt leuker dan dat het daadwerkelijk was: echt snel ging het namelijk niet. Maar ach, we hebben wel lekker kunnen uitwaaien om daarna weer bij te komen in de twee uur durende rit terug naar Beijing.

Gepubliceerd op woensdag 09 maart 2016.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *