Na 1.720 kilometer gelopen te hebben, was het heerlijk om van een paar dagen luxe te genieten: vier nachten een echt bed, iedere avond normaal eten (in plaats van couscous met gedroogde soepgroenten), maar bovenal een paar dagen niets doen. Hoewel, van dat niets doen is niet heel veel terecht gekomen: de eerste dag in Wellington zijn we namelijk op schoenenjacht voor Jasper gegaan (ja, hij had alweer een paar versleten). Klein probleem: nergens hadden ze een beetje goede trailrunschoenen en omdat de post 4 dagen niet zou bezorgen, had bestellen ook niet heel veel zin. Dus na heel Wellington afgelopen te hebben, heeft Jasper maar lichte wandelschoenen genomen. Hopelijk bevallen die een beetje, anders wordt het alsnog bestellen.
Snickers
’s Middags zijn we maar eens inkopen gaan doen. We hebben namelijk bedacht om vier dozen met eten vooruit te sturen, wat neerkomt op eten voor 36 dagen. Bij de dichtstbijzijnde supermarkt zijn we maar eens gaan kijken wat ze allemaal hadden, en waarempel, ze hadden bijna alles wat we nodig hadden op voorraad. Oké, toen we de supermarkt uitliepen, waren ze wel gelijk door de meeste voorraad heen. Wat te denken van bijvoorbeeld 72 snickers, 30 pakken wraps (a 6 wraps per pak) en 12 repen chocolade. Nu niet gelijk denken dat wij dol zijn op snickers en/of wraps, het meeste eten dat we opsturen is geselecteerd op calorieën en maar een heel klein beetje op lekkerheid.
Oud en Nieuw
Na een groot deel van de boodschappen gehaald te hebben, was het tijd om wat te eten. Dat hebben we gedaan bij het food court naast ons hotel waar we van een Koreaanse schotel hebben genoten. Was weer eens wat anders. Vervolgens hebben we de avond op onze hotelkamer doorgebracht, ons verder voorbereidend op het Zuidereiland. Niet echt een doorsnee activiteit voor oudejaarsavond, maar niet getreurd, we zijn de deur nog even uitgegaan. De hele avond was er live muziek bij het waterfront, waar we nog een uurtje van hebben meegenoten alvorens met heel Wellington af te tellen tot twaalf uur en dus ook gezamenlijk het nieuwe jaar in te luiden. Na de vuurwerkshow bekeken te hebben, zijn we weer terug gewandeld naar ons hotel.
Nieuwjaarsdag
Er is niet heel veel te beleven in Wellington op nieuwjaarsdag. Daarom hadden wij bedacht om maar naar het Te Papa, het museum van Nieuw-Zeeland, te gaan. Met ons hadden meer mensen dit idee blijkbaar, niet gek aangezien het Te Papa zo’n beetje het enige was dat vandaag open was. Als sardientjes in een blik (oké, dat is wat overdreven, maar het was wel druk) liepen we door het museum. Een museum dat de natuur, cultuur en geschiedenis van Nieuw-Zeeland laat zien. Erg mooi.
De rest van nieuwjaarsdag bestond verder uit eten: een late lunch om daarna nog wat laatste boodschappen te doen om daarna gelijk weer door te gaan naar het eten. Dit keer stonden er weer burgers op het menu.
De dag na nieuwjaarsdag
Omdat nieuwjaarsdag hier zo extreem gevierd wordt, is de dag na nieuwjaarsdag ook een feestdag. Tja, nog een dag erg rustig in Wellington dus. Omdat onze voeten inmiddels niet meer stil konden staan na al die dagen rust (en Jasper zijn nieuwe schoenen wel eens wilde proberen), hebben we de Te Araroa uitgewandeld. Althans: we hebben de laatste 13 kilometer gewandeld die nog op ons lagen te wachten op het Noordereiland. Via Mount Victoria zijn we naar het zuiden gelopen, om uiteindelijk uit te komen bij de steen die is neergezet ter gelegenheid van de officiële opening van de Te Araroa in 2011. Dat het ook veel gemakkelijker had gekund bewees de terugweg: in ongeveer 20 minuten bracht de bus ons van de steen naar hartje centrum Wellington.
0 reacties