Hoewel we het plan hadden om zondag door te lopen naar Mangawhai Heads, beviel de accommodatie waar we in Waipu zaten wel. Vandaar dat we daar toen maar een rustdag hebben gehouden. En met rustdag bedoelen we ook rustdag: voor het ontbijt zijn we even naar supermarkt gelopen om wat lekkers te halen. De rest van de dag hebben we heerlijk liggen luieren. Het enige minpuntje was dat we toch nog van slaapkamer moesten wisselen aangezien er toch een boeking was voor de kamer waar wij in zaten. Toen hadden we opeens een mannen en vrouwen kamer. ’s Avonds zijn we samen met Boris de deur nog even uitgeweest om bij de lokale Indiër te eten.
Maandag zijn we weer om 7 uur vertrokken. 30 kilometer lagen er immers op ons te wachten. Het eerste stuk over asfalt, dat uiteindelijk over ging in grind en naar een hoogte van zo’n 300 meter klom. De grindweg slingerde door een vrij kaal -net gekapt bos- landschap. Gelukkig werd het ook nog even een echt pad: smal met aan beide kanten van het pad groen. Via een steile afdaling over een grind- en asfaltweg kwamen we uiteindelijk weer onder aan de heuvel terecht, waar een nieuw wandelpad ons een mooi rondje van de zaak heeft laten lopen. Het pad verder volgende, lag er opeens een hele steile klim op ons te wachten: gewoon een weiland waar we omhoog moesten. Eenmaal boven werd de moeite echter rijkelijk beloond: vanaf de Mangawhai Heads Cliff Walk had je namelijk een fantastisch uitzicht over de oceaan. Via dit pad, dat zich langs de kust slingerde kwamen we uiteindelijk om 14:45 uur in Mangawhai Heads aan. Na onze tent op het lokale Holiday Park opgezet te hebben, zijn we het dorp nog even ingegaan om een nieuwe voorraad eten aan te leggen.
Dinsdag was iedereen vroeg klaar en liepen we al om 6:50 uur van de camping af. Via een lang stuk over een asfalt- en grindweg, kwamen we na 2 uur aan op het strand. Na een korte pauze zijn we maar weer aan een stukje strandwandelen begonnen. Onderweg zouden we 3 -volgens de trail notes- diepe rivieren tegenkomen. Na 1 kilometer kwamen we rivier 1 tegen: enkeldiep. Niet echt diep dus. Niet veel later moesten we even een stukje klimmen om te voorkomen dat we over de rotsen in zee moesten klimmen. De route was hier erg slecht aangegeven, maar telefoons en gps hebben we de juiste afslagen weten te nemen. Wat resteerde was heel veel strand, waarbij ook de tweede rivier niet veel voorstelde. Alleen de derde rivier, aan het einde van het strand, stelde wat meer voor. Aangezien we er twee uur na laagtij waren, was het waterpeil nog niet diep. Maar bij hoogtij kan het vooral een brede rivier worden. Na het oversteken van de rivier, hadden we, na 28 kilometer, gelijk onze eindbestemming voor vandaag bereikt: Pakiri Holiday Park. We kwamen wel net op het juiste moment aan aangezien het kantoor net gesloten was gedurende lunchtijd. Nouja, wij moesten toch ook nog lunchen, dus dat hebben we eerst maar even gedaan.
0 reacties