Te Araroa: Van Puketi naar Paihia

Vanuit Puketi hadden we ongeveer 20 kilometer te lopen naar Kerikeri. Niet heel veel, alleen wel jammer dat het onze eerste regendag zou worden. Althans, dat was het vooruitzicht. We liepen namelijk in de regen van de camping. En dan ook nog eens over een lange grindweg, niet heel fraai dus. Maar gelukkig werd het beter, en dan hebben we het niet alleen over het uitzicht: tegen de voorspellingen in werd het na een uurtje lopen zowaar droog en bleef het de rest van de dag ook droog. En wat betreft het uitzicht: de grindweg werd ingewisseld voor een weiland. Over de glooiende heuvels liepen we tussen de schapen door. Gelukkig waren ze goedgezind, aangezien ze ons zomaar voor hun voorouders aan zouden kunnen zien, met al onze merinowollen kleding.

Na het weiland kwam weer een lang stuk grindweg, om daarna weer een weiland in te duiken. Eerst via een pad tussen de weilanden door en langs een weide met stieren, maar uiteindelijk ook door een weide met stieren. Toen was Jasper opeens niet meer zo blij met zijn knalrode regenhoes (en maar volhouden dat stieren kleurenblind zijn…). Maar ook dat is gelukt.

Als afsluiting van de wandeling hebben we de nodige kilometers langs de Kerikeri River gelopen. Wat begon als een klein beekje, werd al snel een brede en snelstromende rivier, met een heuse waterval: de 27 meter hoge Rainbow Falls. Weer eens wat anders dan die kleine beekjes die we de afgelopen dagen in de bossen tegenkwamen.

In Kerikeri hebben we gekampeerd op het Kerikeri Holiday Park, een wat dure aangelegenheid als je het ons vraagt, maar het heeft wel de beste ligging ten opzichte van de winkels in vergelijking met andere campings in Kerikeri (en dat is best handig als je alles lopend doet). Na in de middag wat boodschappen gedaan te hebben, zijn we ’s avonds uitgebreid uit eten geweest: een lekkere vette hamburger met friet, daar waren we na die dagen in het bos wel aan toe.

Vrijdag hebben we weer een rustdag gehouden. En met rustdag bedoelen we ook rustdag: het heeft namelijk de hele dag geregend, waardoor we het grootste deel van de dag binnen hebben gezeten: beetje internetten, boekje lezen, etc. Alleen met de lunch zijn we er even uitgeweest: we kunnen met een gerust hart zeggen dat Zest echt een geweldige plek is om te lunchen!

Hoewel de weerberichten voor zaterdag er niet heel gunstig uitzagen, vonden we dat we maar weer verder moesten. Maar opnieuw zaten de weermannen (en/of vrouwen) ernaast: toen we vertrokken was het namelijk droog en het weer werd alleen maar beter. We zijn zelfs een beetje verbrand. Waar de tocht vandaag heen ging: eerst hebben we de Kerikeri River Track afgemaakt tot bij de Stone Store, het oudste nog bestaande gebouw van Nieuw-Zeeland. Daarna hebben we wat asfalt afgesleten om daarna de bossen weer in te duiken. Verwacht echter geen spannende verhalen, het 15km lange pad door het bos liep namelijk over een grindpad… De enige afwisseling was de oldtimer rally die aan het einde van het bos voorbij kwam.

Net voor Paihia hebben we, midden op de lokale golfbaan, geluncht om daarna het centrum van Paihia onveilig te maken: nog wat meer boodschappen doen, een plek voor de nacht zoeken (gevonden bij de Pickled Parrot, wat n luxe, een bed en een grote handdoek om je af te drogen) en de opties om morgen een stuk te kayakken besproken met de lokale verhuurder en mede TA’ers, maar daarover later meer…

Gepubliceerd op zaterdag 04 november 2017.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *