Auckland, the city that never sleeps. Ohnee, dat is een andere stad. Maar als je op zulke afgelegen plekken en in zulke kleine plaatsjes hebt gekampeerd, voelt Auckland groot. Alsof het de city is that never sleeps. Maar Auckland dus. De stad waar we twee dagen hebben genikst. Nouja, nieuwe schoenen voor Jasper gekocht (trailrunschoenen gaan zo’n 800 kilometer mee, Jasper heeft er nu ongeveer 700 kilometer opgelopen, maar ze beginnen wat gebruikssporen aan te geven) en vooral heel veel gegeten (maar dat hadden jullie natuurlijk al op het Instagramaccount van Marjon gezien.
Na twee dagen was het dus weer tijd om verder te gaan. Alleen een klein probleem: de route door de Hunua Ranges (net ten zuiden van Auckland) is afgesloten. Dus van het centrum van Auckland naar Clevedon (waar de Hunua Ranges) beginnen was sowieso al veel road walking en het alternatief voor de Hunua Ranges was nog eens 40 kilometer over de weg. Wat ons betreft iets te veel. Daarom hebben we besloten om de bus naar Mercer te pakken. Volgens de website kon dit, volgens de busmaatschappij niet. Hmmm. Toen werd het de plaats voor Mercer of de plaats na Mercer. Van andere wandelaars hadden we al gehoord dat de route vanaf Mercer ook niet heel erg boeiend was. Daarom hebben we woensdag de bus maar naar Rangiriri gepakt.
De boze stier
Na iets meer dan uur een in de bus gezeten te hebben, werden we met een kwartier vertraging (om 14:00 uur) in Rangiriri uit de bus gezet. Na ons omgekleed te hebben en de tas heringepakt te hebben, zijn we gaan lopen. Na de brug over de Waikato overgestoken te hebben, was het de bedoeling dat we linksaf een weiland in zouden gaan en over de dijk richting Huntly zouden lopen. Klein probleem: precies waar wij het hek over moesten stond een eenzame stier zijn ochtendhumeur op ons bot te vieren (we waren al door anderen gewaarschuwd dat er hier een agressieve stier rondliep). Wat niets anders betekent dan dat hij het niet echt op prijs stelde dat we zijn weiland in kwamen. Na een impasse van enkele minuten hebben wij de handdoek maar in de ring gegooid en zijn maar via de weg richting Huntly gelopen. Gelukkig was er een stuk verderop alsnog gelegenheid om het weiland over te steken en via de dijk verder te lopen. Dat was gelijk het hoogtepunt van de dag, want verder was er niet heel veel te zien.
Uiteindelijk waren we rond 18:00 uur op het Motorhome en Caravan Park in Huntly, waar we vriendelijk werden ontvangen met gratis handdoeken, zeep en internet.
Hakarimata
Nee, dit is geen schelwoord en/of een Japans gezegde, het is een berg/bos dat we vandaag (donderdag) tegen zouden komen. Voordat we daar waren, mochten we (vanaf het Motorhome en Caravan Park in Huntly) nog wel eerst even anderhalf uur asfalt wegknabbelen. Maar daarna lag er weer een mooi bos op ons te wachten. Volgens de trail notes zouden we veel traptreden omhoog en nog meer omlaag voor de kiezen krijgen. Nou, dat klopte aardig. Wat de trail notes echter verzuimde te melden, was het stuk bos tussen de traptreden. Om 10:00 uur zijn we het bos ingegaan en na heel veel klimmen, dalen en boomwortel ontwijkend gedrag, kwamen we uiteindelijk om 15:00 uur aan bij het helikopterplatform/uitkijktoren op het hoogste punt. Na even uitgepuft te hebben, zijn we maar verder gelopen (dus de traptreden naar beneden). In Ngaruawahia hebben we bij de supermarkt eerst een ijsje gegeten voordat we bij het lokale motel onze tent hebben opgezet.
Te Awa
Tussen Ngaruawahia en Hamilton ligt een schitterend fiets- en wandelpad langs de Waikato rivier. Oftewel: 20 kilometer beton! Heel mooi voor de sportliefhebbers (hardlopers, fietsers), maar voor ons toch wat saai. Maar na ongeveer vier uur lopen zijn we aangekomen in Hamilton. Aldaar zijn we linea recta naar de Trek ’n Travel gelopen om toch ook voor Marjon maar nieuwe schoenen te halen. Ook is Marjon gisteren met haar broek aan een tak blijven hangen, dus ze heeft ook gelijk maar een nieuwe korte broek gekocht. Vervolgens naar het postkantoor gelopen om al onze nieuwe schoenen naar de volgende plaats te sturen. De komende dagen krijgen we namelijk een zware klim met mogelijk veel modder voor de kiezen, dus dat willen we onze nieuwe schoenen nog niet aan doen.
0 reacties