Te Araroa: Stag Saddle (van de Rangitata River naar Tekapo)

Vrijdagochtend werden we iets na 8 uur opgehaald door Wayne. Hij heeft ons vervolgens naar het startpunt van de Two Thumbs Track gebracht. Dit lag precies tegenover de plek waar we gisteren geëindigd waren, alleen lag de Rangitata River er dus tussen. Om ongeveer 9:50 uur zijn we begonnen aan onze wandeling omhoog. Het startpunt van vandaag lag op 549 meter hoogte. Direct vanaf het begin liep het pad omhoog aangezien we Bush Stream stroomopwaarts volgden. In het begin liep het pad door het brede rivierbed, waar we door een gebrek aan markeringstekens onze eigen weg mochten zoeken. Op zich niet heel lastig, aangezien het gewoon de rivier volgen was. Maar na een uur werd de brede rivierbedding een stuk smaller en moesten we Bush Stream een paar keer oversteken. Hoewel het geen brede rivier is, had deze toch een forse stroming, waardoor iedere oversteek best lastig was. Na een paar kilometer zo door/langs de rivier gelopen te hebben, sloeg de route linksaf, een berg op (om een nauwe kloof in de rivier te vermijden). Na een korte maar steile klim kregen we ons eerste fantastische uitzicht: je zag precies hoe de route weer terug naar de rivier afdaalde en vervolgens aan de overkant weer steil een berg opliep naar de eerste hut van vandaag: Crooked Spur Hut. Op dit punt hebben we geluncht voordat we naar Crooked Spur Hut zijn gelopen (kwamen we om 13:50 uur aan).

Vanaf de Crooked Spur Hut liep de route verder omhoog, gelukkig minder steil maar desalniettemin was het nog steeds een beste klim. Na een uur lopen kwamen we aan op het Saddle op 1500 meter hoogte. Opnieuw ontvouwde zich er een erg mooi uitzicht voor ons (ja, sorry, het begint bijna saai te worden). De afdaling liep grotendeels over een puinhelling met hele fijne stenen. Hierdoor leek het alsof je in zand liep en je best hard naar beneden kon lopen. Erg leuk! Daarna was het een lang slingerend pad dat wat op en neer ging. Vanaf een ander saddle hadden we weer erg mooie uitzichten. Een Kiwi (= een local) die we hier vlak voor waren tegen gekomen, had gezegd dat het pad vanaf dit saddle een stuk beter zou worden. Nou, daar had hij niets mee gelogen: via een overwegend goed te lopen pad (dat af en toe behoorlijk drassig was) liepen we verder naar beneden totdat we Bush Stream (dezelfde rivier als eerder vandaag) weer tegenkwamen. Dit keer konden we de rivier oversteken via een oude brug om vlak daarna bij Stone Hut aan te komen (op 1104 meter hoogte). Hoewel we nog wel even verder hadden willen lopen (helemaal met het oog op het slechte weer wat is voorspeld voor zondag), zijn we toch maar bij Stone Hut gebleven.

Stag Saddle

Omdat er voor zondag veel regen wordt voorspeld, wilden we vandaag (zaterdag) in ieder geval Stag Saddle over zijn. Daarom hadden we de wekker maar weer op de oude vertrouwde tijd gezet en konden we om 6:45 uur weglopen. Al vrij snel werd het duidelijk dat er zich vandaag weer een totaal gebrek aan markeringspalen voor deed. Hierdoor waren we het spoor vaker bijster dan dat we het volgden. Oftewel: af en toe moesten we letterlijk onze eigen route door de tussock (hoog gras) heen zoeken. Tussendoor mochten we ook Bush Stream nog een paar keer oversteken. Na precies twee uur, kwamen we aan bij Royal Hut. Zo genoemd omdat Prins Charles en Prinses Anne er ooit een nacht hebben doorgebracht, verder is er niets royals aan.

Na een korte pauze zijn we Bush Stream verder stroomopwaarts gaan volgen. Tussen het oversteken van de rivier door, mochten we ook hier onze eigen weg door de tussock heen zoeken (als er tenminste geen pad was te zien, wat vaak niet het geval was). Na ongeveer twee kilometer de rivier gevolgd te hebben, sloeg de route linksaf de berg op (nog steeds wel Bush Stream volgend, ware het niet op wat meer afstand). Vrij snel begon het pad steil te klimmen om daarna weer wat af te vlakken om Bush Stream verder stroomopwaarts te volgen tot net onder Stag Saddle. Net twee uur na het verlaten van Royal Hut, kwamen we aan op Stag Saddle, met 1925 meter hoogte, het hoogste punt van de Te Araroa. Na een lange pauze op Stag Saddle zijn we de bergkam rechts van Stag Saddle opgelopen om via de kam af te dalen. Het pad over de kam was prima te doen en werkelijk fantastisch. Wat een uitzicht: zelfs Mt Cook was te zien. Echt een geweldig pad. Na een kleine twee uur lopen (inclusief lunchpauze) kwamen we weer op het pad van de Te Araroa, vanwaar het nog maar een klein stuk was naar Camp Stream Hut. Camp Stream Hut is gebouwd in 1898 en heeft ook die uitstraling: klein en oud.

Regen op komst

Voor zondag werd er regen voorspeld. Heel veel regen. Althans, dat waren de vooruitzichten een paar dagen geleden. Toen we op Stag Saddle stonden, hebben we het laatste weerbericht gedownload en toen zagen we dat de hoeveelheid regen al naar beneden was bijgesteld maar nog steeds substantieel was. We hadden besloten dat als het te hard zou regenen, we een dag in Camp Stream Hut zouden blijven. Toen we zondag echter wakker werden, was het droog. Gedurende de nacht had het wel wat geregend, maar niet veel (konden we horen omdat we de halve nacht wakker hadden gelegen dankzij een enorme snurker in de hut). Aangezien het droog was, zijn we maar gaan lopen, althans een klein stukje aangezien we nog moesten tanken (water) bij de rivier. En terwijl we daar zaten kwam er een walibi voorbij (sorry, de foto is onscherp, maar toch…). Dat zou de eerste van vier zijn die we vandaag te zien zouden krijgen. Toen we genoeg water hadden, zijn we de rivier overgestoken. En waar verderop een deel van het pad was ingestort, moesten we een klein ommetje door het water maken. Na pakweg een uur lopen begon het toch nog te regenen. En dat terwijl we een lange steile klim voor ons zagen opdoemen. Dat werd dus al snel lekker warm in onze regenjassen. Eenmaal boven liepen we in de wolken waardoor we nagenoeg geen zicht meer hadden. We moesten echt zoeken naar de markeringstekens en af en toe echt op de gps controleren of we nog goed liepen. Toen we de weg naar Roundhills Ski Field hadden overgestoken werd het pad heel fijn: vals plat omlaag en zonder enige obstakels. Ondanks dat het nog licht regende, vlogen we hier werkelijk overheen. Alleen wel jammer dat er niets te zien was. Na ongeveer twee uur kwamen we uit op de gravelweg langs het meer. Hoewel het inmiddels droog was, hadden we gehoopt een lift te kunnen krijgen. Maar a) er kwamen nauwelijks auto’s voorbij en b) de auto’s die voorbij kwamen, waren met een betaalde 4×4 tocht bezig en gingen dus niet stoppen. Er zat niets anders op om de 13 kilometer weg dus te lopen. Op zich niet erg, alleen was het een ongelooflijk saaie weg, we hadden namelijk nog steeds geen uitzicht. Maar ach, na wat kilometers gemaakt te hebben, kwamen we in Lake Tekapo aan. Daar nog drie kilometer langs het meer naar het centrum gelopen, wat de totaal afstand op 35 kilometer brengt. Bij de supermarkt hebben we gelijk maar wat boodschappen gedaan om daarna naar de camping te lopen (die een klein eindje buiten het dorp ligt). Gelukkig hadden we een reservering, aangezien het in Lake Tekapo en op de camping echt enorm druk is.

Gepubliceerd op zondag 11 februari 2018.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *