Wandelen is immens populair: hordes mensen trekken er ieder weekend in binnen- en buitenland op uit. De één om dichter bij de natuur te zijn, de ander om te genieten van de rust. Alleen is het zo jammer dat het in de winterperiode ofwel te koud is om te lopen, ofwel de paden ondergesneeuwd zijn. Maar, dat is eigenlijk geen excuus (vinden wij). Houd je van wandelen, dan vind je sneeuwschoenwandelen ook wel wat.
Eigenlijk hadden we in de kerstvakantie al kennis willen maken met deze snel groeiende wintersport, maar helaas werd onze sneeuwschoenwandelreis (zo, daar krijg je wel 3x woordwaarde mee:) voortijdig geannuleerd. Achteraf maar goed, aangezien de dag waarop we naar de Alpen zouden vertrekken er één was waarop alle wegen richting de Alpen vast stonden. Maar ergens was het nog wel wrang dat we niet op ‘wintersport’ konden. Dus na wat zoeken, hebben we toch nog wat gevonden. In verband met het werk helaas niet een hele week, maar een weekend. In februari zijn we naar Langenbach, Duitsland gereden. Dit zegt nog niet zoveel, aangezien je ongeveer 10 Langenbach’s in Duitsland hebt. Maar wij waren te vinden in de Langenbach in het Thüringer Woud en wel bij het Landferienhaus Linde.
Het was nog even spannend, aangezien het tot een paar dagen voor vertrek nog niet gesneeuwd had, maar gelukkig lag er volop sneeuw. Op zaterdagochtend kregen we wat uitleg over de sneeuwschoenen (lees: tennisrackets) die je onder je eigen wandelschoenen moet bevestigen. De rest wijst eigenlijk vanzelf. Om te oefenen hebben we een klein rondje van 4 kilometer rondom Langenbach gelopen, in de middag zijn we al wat verder de natuur ingetrokken en de volgende dag nog weer wat verder (een tocht van zo’n 17 kilometer).
In het Thüringer Woud zul je één van de weinigen zijn die aan sneeuwschoenwandelen doet. Sterker nog, zelfs de lokale bevolking keek ons soms vreemd aan. Langlaufen zijn ze wel gewend, maar van die rare tennisrackets onder je schoenen kijken ze vreemd op. Soortgelijke verhalen lees je op internet over andere gebieden in de wereld. Maar dat geeft ook gelijk de schoonheid van het sneeuwschoenwandelen aan: niet veel mensen doen het en je komt op plaatsen waar je met gewone schoenen en/of door te langlaufen niet kunt komen. Zo ervaarden wij in het Thüringer Woud ook al dat je relatief dicht bij een dorpje, je al helemaal alleen op de wereld kunt voelen: verse sneeuw zo ver het oog reikt. Geweldig.
0 reacties