Chobe National Park staat bekend vanwege de enorme hoeveelheid olifanten, naar verluidt zijn er meer dan 50.000. Een aantal jaar geleden stonden we ietwat slecht voorbereid, in een Toyota Corolla voor de gate van Moremi Game Reserve, hopende om de doorsteek te kunnen maken naar Chobe. Maar helaas (en terecht!) werden we teruggestuurd. Het bleef echter onze wens om zelf van Maun (Botswana) naar het noorden te rijden, richting Katima Mulilo in Namibië. Na vijf jaar wachten was het eindelijk zover: een self-drive vakantie door Botswana. In een eerder blog hebben we al geschreven over het avontuur in de Okavango Delta, dit blog pakt de draad daar weer op.
Nadat we door de rivier waren gereden (ja, door en niet over) hebben we een behoorlijke tijd over een prima en brede zandweg gereden. Eerste stop: de Khwai Community Campsite. Dit is gewoon een stuk land van de plaatselijke bevolking waar je mag kamperen (wel vooraf even reserveren). Een camping waar je overigens helemaal niets hebt: geen water, geen wc, niets. Alles moet je zelf meebrengen. Waarom je dan toch naar deze camping zou gaan? De camping ligt aan de Khwai River, met aan de overkant het Moremi Game Reserve. Een perfecte plek dus om nog wat wild te spotten. En wild hebben we gespot. Toen we in de middag nog een stukje zijn gaan rijden, reden we net buiten de camping al tegen een kudde olifanten aan. Fototoestel erbij en foto’s maken. Aangezien het er niet uitzag dat de olifanten snel zouden wijken en het niet echt een optie was om om de olifanten heen te rijden, zijn we maar teruggegaan naar de camping. Daar aangekomen, hoorden we van de buren dat er net een paar nijlpaarden waren langsgelopen. Dus wild is gegarandeerd.
Een groot voordeel van een camping waar je niets hebt is de rust. Met name ’s avonds. Al het licht dat je ziet komt van kampvuren, en er zijn maar weinig elektrische lampen. Geen radio, maar alleen brullende nijlpaarden. In tegenstelling tot onze eerdere nachten, zijn we deze nacht overigens een keer niet gewekt door olifanten, maar hebben we gewoon door kunnen slapen. Doordat onze telefoons inmiddels door hun stroom heen waren, hadden we geen wekker meer (tip voor als je in Botswana gaat kamperen: neem een aparte wekker mee). Dus na een uurtje langer geslapen te hebben dan gepland, reden we uiteindelijk rond half acht weer weg. We hadden namelijk zo’n 100 kilometer voor de boeg. Lijkt weinig, maar als je constant over zandpaden moet rijden, is dat best veel. Het eerste deel van de route liep van de camping naar Savuti. Vrij snel kwamen we bij de zuidelijke gate van Chobe National Park aan. Dus alle registers weer gevuld, toegangsbewijs tot het park laten zien en we mochten weer verder.
Hiervandaan rijd je over de hoofdweg door Chobe, een prima weg, weliswaar met veel kuilen, maar zonder echt diepe stukken zand. Eén keer werden we aangesproken door een tegemoetkomende auto dat er een leeuw langs de kant van de weg lag. Nou, we hebben dat stuk drie keer gereden; of wij zijn blind of die leeuw nam ons in het ootje. Maar goed, uiteindelijk kwamen we rond half 12 aan bij de Savuti Campsite. Veel mensen overnachten in Savuti, maar helaas was het ons niet gelukt om daar een kampeerplek te bespreken. Dus door maar weer.
Vanaf Savuti liep er op de kaart een nagenoeg rechte weg naar Linyanti, onze eindbestemming voor vandaag. Na ongeveer een halfuur gereden te hebben op deze weg, zeiden we tegen elkaar: ‘als het zo blijft, dan schiet het redelijk op’. We hadden het nog niet gezegd, of we kwamen op een stuk weg met heel, heel diep zand. Meteen voelde je de auto vaart minderen, dus gelijk het gas eraf maar het was al te laat. De auto stond muurvast in het zand, tot aan de assen ingegraven. Ons geluk was echter dat op het moment dat wij de situatie eens aan het overdenken waren, er een auto van de andere kant aan kwam gereden. Deze Italianen hadden blijkbaar vlak voor ons gereden, maar waren uiteindelijk omgekeerd omdat zelfs zij met een jeep met nog meer ‘ground clearance’ er nauwelijks doorheen konden komen. Uiteindelijk hebben we bijna een uur met vier man staan graven om onze auto weer uit het zand te krijgen. Net toen de Italianen het wilden opgeven kwam er beweging in de auto en konden we verder.
Althans, verder: terug zul je bedoelen! Geen denken aan dat wij dus deze weg naar Linyanti zouden rijden. Terug naar Savuti dus en dan maar met een omweg naar Linyanti. Vlakbij Savuti kwamen we twee auto’s tegen die de weg ook wilden rijden. Dit bleek een Nederlands stel te zijn met een eigen gids. Zij hebben ons advies wijselijk opgevolgd door ook maar om te rijden naar Linyanti. In een colonne van drie auto’s zijn we daarna vertrokken, over een prima weg waar we goed door konden rijden.
Op sommige stukken tikten we zelfs de 80 kilometer per uur aan. Dus ondanks dat we moesten omrijden schoot het best op. Rond 16.00 uur kwamen we uiteindelijk aan bij onze camping in Linyanti. Wat blijkt: staat er een olifant op onze kampeerplaats. Tja, Chobe hè daar stikt het van de olifanten.
Uiteindelijk heeft een medewerker van de camping de olifant vriendelijk verzocht om even ergens anders te gaan staan. Dit ging zo ongeveer als volgt: hij pakt een klapbord en slaat daarmee hard op de motorkap van onze auto. Gevolg: olifant schrikt zich een hoedje en komt maar eens een kijkje nemen wie die herrie veroorzaakt. Toen de olifant toch wel heel dichtbij kwam, gaf zelfs de campingmedewerker het op en zocht dekking achter de auto. Gelukkig bleek het alleen een schijnvertoning en droop de olifant af, richting de andere kampeerplekken. Maar wij konden onze kampeerstoelen er eindelijk bijpakken!
In de vroege avond hebben we nog een rondje gereden door Linyanti (wat dus het meest noordwestelijke deel van Chobe is). Wat je dan allemaal tegenkomt is echt bizar: we reden de camping af en stonden oog-in-oog met een groep waterbuffels (lees: we passeerden ze op ongeveer een meter afstand). Dat was ons iets te dichtbij, dus zijn maar niet gestopt om een foto te maken. Later kwamen we nog olifanten, nijlpaarden, springbok en ander klein wild tegen. Allemaal op zoek naar verkoeling van de rivier. Toen de avond begon te vallen zijn we maar weer teruggegaan naar de camping. En toen we wilden gaan slapen: met de auto naar het toiletgebouw (dat ze hier wel hadden) omdat lopend te gevaarlijk zou zijn.
De volgende ochtend zijn we via dezelfde weg Linyanti weer uitgereden en zijn we naar de noordelijke gate van Chobe gereden. Onderweg een paar kleine stukjes diep zand tegengekomen. Van anderen hoorden we dat de hoofdweg tussen Savuti en de noordgate die ochtend een ramp was, met veel stukken diep zand. Gelukkig hoefden wij daar dus niet langs en konden we over een prima en redelijk druk bereden weg Chobe aan de noordkant weer verlaten. Helaas, want hiermee zat ons avontuur in Botswana er zo goed als op, maar er lag gelukkig nog wel een heel avontuur in Namibië op ons te wachten.
0 reacties