Laugavegur – Dag 4

Op het moment dat de wekker gaat, tikt de regen nog zakjes op het tentdoek. Gelukkig gaat de regen over in een lichte miezerregen. Als wij niet veel later klaar staan om te vertrekken, zien we verschillende wandelaars klaar staan met hun volledige regenkleding aan, om aan de laatste dag van de Laugavegur te beginnen. Wij gokken het erop dat de regen niet zal doorzetten, en lopen zonder regenkleding aan te trekken weg. Een goede keuze, want we waren de camping bij Emstrur nog niet af, of ook de miezerregen stopte. Niet dat de lucht er beter op werd: waar gister nog een gletsjer lag, waren nu slechts grijze wolken te zien. Toch lag daar ergens een van de actievere vulkanen van IJsland, aldus een informatiebord. De Mýrdalsjökull gletsjer bedekt de vulkaan Katla, welke zo’n één à twee keer per honderd jaar uitbarst. Met name de snel smeltende ijskap vormt een gevaar voor wandelaars bij een uitbarsting. Er komt dan zoveel smeltwater van de berg, dat er overstromingen zullen volgen. Mocht een uitbarsting op hande zijn, dan zullen huttenwaarden lawinepijlen afschieten die wandelaars moeten waarschuwen zo snel mogelijk hogergelegen terrein op te zoeken.

Met deze informatie in ons hoofd vervolgen wij onze weg. Na een paar kilometer bereiken we de Emstrurbrug.

Om de brug over te steken moeten we eerst een stukje afdalen langs kabels. De brug zelf stelt niet zo veel voor, ware het niet dat je geen hoogtevrees moet hebben omdat je constant het wild stromende water onder je ziet.

Eenmaal aan de overkant volgt een relatief vlak pad, met zo af en toe uitzicht op de Markarfljót canyon. Een canyon die een aantal eeuwen geleden is ontstaan door een grote overstroming.

Wanneer zelfs het zonnetje door het wolkendek probeert te breken, wordt het gelijk warm. Helaas niet voor lang, de zon legt het vandaag duidelijk af tegen het wolkendek. Sterker nog, als Thorsmork in zicht komt, begint het weer te regenen. Zo hard, dat zelfs bij ons de volledige regenkleding aangaat. Men zegt weleens dat iedereen een dag regen zal hebben tijdens de Laugavegur. Het geluk is aan onze zijde, wij hebben slechts de laatste twee uur van de wandeling in de regen gelopen. Niet dat dat heel erg was. Vlak voor Thorsmork word je toch nat: er ligt namelijk nog een laatste rivier die we moeten oversteken.

Geen diepe, maar wel een brede rivier. Maar na ook daar zonder problemen de overkant bereikt te hebben, kunnen we de laatste berg beklimmen, voor we Langidalur bereiken. En dan opeens staat daar een berghut: Langidalur.

In de stromende regen zetten we snel ons tentje op, om er de rest van de middag niet meer uit te komen. De Laugavegur zit er op, we hebben ’t gehaald!

Lees ook:

Laugavegur dag 1
Laugavegur dag 2
Laugavegur dag 3

Gepubliceerd op zaterdag 17 september 2016.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *