Nadat de vroege start van gister ons wel is bevallen, lopen we vandaag wederom iets over zevenen weg van de camping. Eerste obstakel is het beekje bij de camping oversteken. Nouja, obstakel, er ligt een mooi (maar smal) bruggetje overheen, dus we staan zo aan de overkant.
Samen met twee oude Franse mannetjes beklimmen we de eerste heuvel en dalen we af naar de eerste rivier. Een rivier die net te diep is om in een keer doorheen te lopen. Dus al na een klein halfuur zitten we langs de kant van een rivier om onze schoenen om te wisselen voor sandalen. Om niet veel later het ijskoude gletsjer water te betreden. Als we nog niet wakker waren, dan zij we dat nu wel, brrr… Nadat we de sandalen weer omgeruild hebben voor onze schoenen, lopen we over een glooiend pad verder. Al snel bereiken we de F210, die ons naar Hvanngil brengt. De derde berghut die we tegenkomen, maar waar we niet zullen slapen. Slechts vijf kilometer staat er vandaag namelijk nog maar op de teller, en dat moeten er toch wel wat meer worden. Via een lavaveld lopen we daarom de camping af, om uiteindelijk op de F261 te komen die ons verder in zuidelijke richting zal brengen. Hoewel, na een klein kwartiertje ligt er toch een serieus obstakel op ons pad: de Bláfjallakvisl. Een snelstromende en zo te zien ook diepe rivier. De twee Franse mannetjes die staan al in hun onderbroek klaar, maar zoeken nog naar een geschikte plek om de oversteek te wagen. Omdat we weten dat het altijd dieper is waar auto’s door een rivier rijden, besluiten we een stuk stroomafwaarts te lopen. De Franse mannetjes vinden dit blijkbaar een goed plan, en volgen ons gedwee. Als we een mooi breed stuk rivier gevonden (breed betekent over het algemeen minder diep), trekken ook wij onze schoenen en broek uit. Sta je dan: in je onderbroek in IJsland. De Franse mannetjes vinden het allemaal wel best en zijn alvast naar de overkant gelopen. Mooi, zo weten wij dat het te doen is. Toch valt het niet mee om door de rivier te lopen: het water kwam tot net boven de knieën, maar door de stroming spatte het veel verder op. Gelukkig zijn we overeind gebleven en bereiken ook wij de overkant.
Net toen wij verder wilden lopen, bereikten een aantal andere wandelaars de rivier, die wonderbaarlijk genoeg de oversteek wilden maken bij het smalste (en dus diepste) stuk van de rivier. Gelukkig kozen ze snel eieren voor hun geld en konden wij ze een betere plek wijzen.
Na de rivieroversteek, volgt de Laugavegur een lange tijd de F261 door een wat saaie vulkanische woestijn. Althans saai: het landschap is echt geweldig mooi, maar na 10 kilometer begint een kale zwarte vlakte toch ietwat te vervelen.
Gelukkig kwam er toch nog wat variatie in het landschap door wat bergen: eerst loop je er tussendoor om er uiteindelijk ook weer een paar te beklimmen. Gestaag tikten de kilometers dus door, en na een laatste klim ligt daar opeens Emstrur voor ons. Een schitterende locatie, met uitzicht op de Mýrdalsjökull gletsjer.
Toen we onze tent wilden opzetten, zagen we een smal spoor langs de beek lopen, dat hebben we maar gevolgd en kwamen uit op een volledig leeg kampeerveld, terwijl het aan het begin van de camping (direct onder de berghut), een drukte van belang was. Weliswaar betekende dit dat we de hele nacht het geraas van de beek hoorden, maar we hadden wel vrij en ongestoord uitzicht op de Mýrdalsjökull gletsjer. Heerlijk.
Lees ook:
0 reacties