Klettersteig Diavolo

Al een tijdje stond het op onze bucketlist: een klettersteig. Een klettersteig, ook wel via ferrata genoemd, is een volledig met staalkabels uitgerust parcours in de bergen. De eerste routes zijn aangelegd door (voornamelijk) Italiaanse soldaten ten tijde van de Eerste Wereldoorlog om snel manschappen te kunnen verplaatsen via de bergen. Nu het toerisme de via ferrata’s heeft ontdekt, komen er steeds meer. Tegenwoordig zijn er wereldwijd al vele honderden routes uitgezet varierend in zwaarte (waarbij 1 heel makkelijk is en 5 heel moeilijk).

Toen wij afgelopen vakantie wat langer in Andermatt (Zwitserland) waren, was het ’t perfecte moment voor een klettersteig. Rondom Andermatt heb je er namelijk verschillende. De één iets verder weg dan de ander. Daarom kozen wij voor Diavolo, een klettersteig die net buiten Andermatt begint. Maar eerst hebben we de benodigde klimuitrusting gehaald bij de lokale Intersport. Voor 30 euro per persoon kregen we een klimgordel, klettersteigset en helm. Uitleg kregen we niet, aangezien het niet kan missen wat we moesten doen: zorg altijd dat één van de twee karabijnhaken vast zit aan de staalkabel. Dus na een paar minuten liepen we met klimuitrusting door het centrum van Andermatt, op weg naar het Suworow-monument nabij de Duivelsbrug. Het Suworow-monument is een enorm uit steen gehakt monument dat herinnert aan de veldslag die daar in 1799 heeft plaatsgevonden tussen troepen van Napeleon en 21.000 Russische soldaten onder leiding van generaal Suworow. Precies toen wij daar aankwamen, kwam er ook een buslading toeristen aan. Ondanks dat hun gids volop stond te vertellen over het monument, vonden sommigen ons interessanter om op de foto te zetten. Helemaal toen we het muurtje overstapten. Maarja, zij weten waarschijnlijk niet dat daar een klettersteig begint.

Eerst liepen we nog een heel kort stukje naar beneden, richting het echte startpunt van de klettersteig. Daarna volgde een 400 meter lange klim (de hoogte in uiteraard). Hiervoor is 700 meter staalkabel aangebracht en konden we gebruik maken van 265 ijzeren pinnen en haken, kunstmatige treden en twee verticale ladders (op het eind). Hoewel we niet snel vooruit gingen, gingen we wel snel de hoogte in. Bij iedere mogelijkheid die we hadden, keken we dan ook achterom; de Schöllenenkloof in. Een geweldig landschap waarbij de voorbij razende auto’s steeds kleiner en kleiner werden naarmate wij hoger kwamen. Indrukwekkend.

Het klimmen wordt af en toe afgewisseld met een stukje ongezekerd wandelen. Bijvoorbeeld bij het halverwege punt, waar ook een bankje staat om optimaal van het uitzicht te genieten. Daarna wordt de wand een stuk steiler. Zo kwamen we bijvoorbeeld meerdere (bijna) verticale stukken rotswand tegen om te passeren. Maar nergens was het echt moeilijk, gewoon logisch blijven nadenken en klimmen maar.

Net onder de top kwamen we op een klein plateau uit waar een tap uit de rotswand komt. Een biertap welteverstaan! Veel klimmers verheugen zich hierop, maar bij ons was het vat helaas leeg. Geen bier dus. Met nog een laatste ladder en een stukje wandelen, kwamen we na zo’n 2,5 uur klimmen uit bij de Zwitserse vlag op de top van de klettersteig (zo’n 1860 meter hoogte). Waar we een schitterend uitzicht hadden over Andermatt en Schöllenenkloof.

Voor de terugweg zijn er twee opties (terug via de klettersteig kan uiteraard ook, maar die tellen we nu even niet mee): terug lopen over een goed gemarkeerd maar steil pad door het bos, of met de trein (waar je eerst ook nog heen moet lopen). Aangezien het erg mooi weer was, zijn wij maar terug gaan lopen. In ongeveer een uur liepen we weer terug naar het station van Andermatt, vanwaar het nog eens 5 minuten is naar het centrum van Andermatt. Vanaf de camping konden we nog eens rustig kijken naar de beklimming die we die ochtend hadden gedaan.

Al met al een geweldige ervaring. Of nee eigenlijk niet: waarschijnlijk hebben we er een verslaving bij. Hopelijk komt er snel weer een mogelijkheid om een klettersteig te klimmen. Dit was in ieder geval een goed begin.

Gepubliceerd op zaterdag 22 augustus 2015.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *