Hiken in Yosemite: de Mist Trail

We weten dat we een kleine kans maken, maar is het heel misschien toch nog mogelijk om aan een permit voor Half Dome te komen, vroegen we aan een ranger. Niet? Jammer! Maar dan hebben we nu zeker genoeg reden om nog een keer terug te komen naar Yosemite! En als u dan een wandeling mag aanraden, welke zou u dan aanbevelen? De zwaarte maakt niet uit, zolang het maar de mooiste dagwandeling van het park is. Dit is een standaard vraag die we stellen aan rangers in Nationale Parken, maar ook aan bewoners of aan wandelaars die al wat bekender zijn met het betreffende park, in dit geval Yosemite National Park.

De ranger raadde eigenlijk direct de Mist Trail aan. Uiteraard hebben wij ons huiswerk wel een beetje gedaan en vroegen daarom direct ‘waarom niet bijvoorbeeld de Yosemite Falls Trail’? Het antwoord was duidelijk; de Yosemite Falls staan nagenoeg droog (zo vroeg in het seizoen al!), dus voor de waterval hoef je ‘m niet te beklimmen. Ook bij de Mist Trail loop je langs twee watervallen, maar deze watervallen hebben ieder geval veel meer water dan de Yosemite Falls. En de uitzichten bij de Mist Trail schijnen erg mooi te zijn. Dus de keuze was vrij snel gemaakt: het wordt de Mist Trail.

De volgende morgen zijn we vroeg opgestaan. Vanaf onze camping (Crane Flat Campground) was het nog een halfuurtje rijden naar Yosemite Valley zelf. En aangezien het een drukke wandeling zou zijn, wilden wij vroeg vertrekken om de drukte een beetje voor te kunnen blijven. Uiteindelijk waren we zo vroeg, dat we eigenlijk te vroeg waren: wachten op de eerste bus… Maar uiteindelijk, toen we net begonnen te twijfelen of de bus überhaupt wel zou komen, kwam er gelukkig één aanrijden en konden we mee naar het beginpunt van de Mist Trail (Bus stop 16). Daar aangekomen was het nog heerlijk rustig. De eerste 1.3 km loop je over een geasfalteerd pad naar een brug van waar je een mooi uitzicht hebt op de beide watervallen (samen zo’n 280 meter hoog). Zonder andere mensen konden we genieten van het uitzicht. Na de brug houdt het mooi aangelegde pad op en begint dus eigenlijk de wandeling pas echt. Al vrij snel kom je bij de splitsing met de John Muir Trail. Je kunt hier het beste rechtdoor lopen (Mist Trail blijven volgen) en de John Muir Trail voor de terugweg bewaren. Gelijk snap je ook waarom de Mist Trail zo heet, na de splitsing begint namelijk een stuk van 600 traptreden richting de voet van de Vernall Falls.

Als je geluk hebt en de wind goed staat loop je dit hele eind in de nevel van de waterval. Wanneer je boven aan de trap bent is het nog maar een klein stukje naar de top van de waterval zelf. Daar aangekomen, hebben we ons ontbijt genuttigd: dat is nog eens een ontbijt met een uitzicht. Terwijl we daar zaten kwamen er steeds meer wandelaars aan, maar dat het druk werd, nou nee, dat nog niet echt.

Na van een heerlijke pauze genoten te hebben, zijn we weer verder gelopen. Je volgt de rivier verder stroomopwaarts. Eerst loop je nog een stuk over redelijk vlak terrein, langs de Emerald Pool. Laat je echter niet verleiden voor een duik, de stroming in de Emerald Pool is namelijk erg sterk. Zo valt er op de website van de NPS te lezen dat er jaarlijks meer doden op de Mist Trail vallen dan ergens anders in het park. De waarschuwingsborden staan er dus niet voor niets. Toch leent met name de Emerald Pool zich voor hele mooie foto’s. Dus met gepaste afstand van het water hebben we een paar mooie foto’s van het snel voorbij komende water kunnen maken.

Na de rivier over gestoken te zijn met de brug, loop je eerst nog een stuk door een bos, geniet hier van, want de klim die volgt is behoorlijk pittig: een stel haarspeldbochten brengt je snel richting de top van de Nevada Falls. Daar aangekomen zie je eigenlijk vrij weinig van de waterval zelf, maar dat maakt niet uit want het uitzicht dat je hebt op de vallei is echt geweldig. Dus zitten (dat kan op het randje als je durft), kijken en genieten!

Na genoeg gegeten en gedronken te hebben, zijn we maar weer aan de terugweg begonnen: zoals gezegd via de John Muir Trail. Dit pad daalt langzaam af, waarbij je onderweg schitterende uitzichten hebt op de Nevada Falls (dus wel af en toe achterom kijken).

Je merkte hier overigens al dat het al een stuk drukker was: steeds meer mensen op het pad, waarbij het toch wonderbaarlijk is dat er nog zoveel mensen zijn die op slippers lopen… Eenmaal weer bij de onderste brug aangekomen, schrokken we zelfs even: op de brug zag het letterlijk zwart van de mensen. Dus maar goed dat we zo vroeg zijn opgestaan, want dit is gewoon niet leuk meer, zo druk.

In totaal hebben we zo’n 11 km gelopen en 580 meter geklommen (je kunt ook alleen naar de Vernall Falls lopen, dan is het 4.8 km waarbij je 300 meter klimt).

Gepubliceerd op woensdag 13 augustus 2014.

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *